巜秋夜将晓出篱门迎凉有感(实用9篇)
admin 2024-04-19 09:00:08 有感 25
巜秋夜将晓出篱门迎凉有感 第1篇
遗民泪尽胡尘里,南望王师又一年。
译文:中原*在胡人*下眼泪已流尽,他们盼望王师北伐盼了一年又一年。
[出自]南宋陆游《秋夜将晓出篱门迎凉有感》
三万里河东入海,五千仞岳上摩天。
遗民泪尽胡尘里,南望王师又一年。
注释:
将晓:天将要亮了。
篱门:篱笆的门。
迎凉:出门感到一阵凉风。
三万里:长度,形容它的长,是虚指。河:指黄河。
“五千仞”形容它的高。仞(rèn):古代计算长度的一种单位,周尺八尺或七尺,周尺一尺约合二十三厘米。
岳:指五岳之一西岳华山。岳:指北方泰、恒、嵩、华诸山,一说指东岳泰山和西岳华山。
摩天:迫近高天,形容极高。摩:摩擦、接触或触摸。
遗民:指在金占领区生活的汉族*,却认同南宋王朝统治的*。
泪尽:眼泪流干了,形容十分悲惨、痛苦。
胡尘:指金的统治,也指胡人骑兵的铁蹄践踏扬起的尘土和金朝的*。胡:*古代对北方和西方少数民族的泛称。
南望:远眺南方。
王师:指宋朝的*队。
译文1:
三万里长的黄河奔腾向东流入大海,五千仞高的华山耸入云霄上摩青天。中原*在胡人*下眼泪已流尽,他们盼望王师北伐盼了一年又一年。
译文2:
三万里的黄河呵向东注入大海,
五千仞高的华山呵上摩青天。
沦陷区的遗民眼泪都已哭干了,
眼巴巴地盼望南宋*队一年又一年!
赏析:
这是一首爱国主义诗篇,作于1192年(宋宗光绍熙三年)的秋天,诗人当时在山*(今浙江省绍兴市)。
南宋时期,金兵占领了中原地区。诗人作此诗时,中原地区已沦陷于金人之手六十多年了。此时爱国诗人陆游被罢斥归故乡,在山*(今浙江绍兴)乡下向往着中原地区的大好河山,也惦念着中原地区的*,盼望宋朝能够尽快收复中原,实现统一。
六*岁的陆游,罢归山*故里已经四年。但平静的村居生活并不能使老人的心平静下来。此时虽值初秋,暑威仍厉,天气的热闷与心头的煎沸,使他不能安睡。将晓之际,他步出篱门,以舒烦热,心头怅触,写下两首诗,这是其中的一首。
诗人热情地赞美了沦陷区的祖国大好河山,对沦陷区百姓的痛苦予以极大的同情,而对南宋统治者不收复失地表示无比的愤慨。
“三万里河东入海,五千仞岳上摩天”,这两句描写了沦陷区祖国山河的壮美,充满了向往之情。黄河滚滚东流,一直流入大海;西岳华山高耸,直插云霄。诗人大笔如椽,极力赞美祖国的山河。然而这美好的河山却一直被金人占领,字里行间流露出悲痛之情。
“遗民泪尽胡尘里,南望王师又一年”,这两句写沦陷区的百姓热切盼望恢复之情景。沦陷区的百姓在金人的铁蹄下痛苦呻吟,他们的泪水已经流干了,他们多么想回到祖国的怀抱啊,然而年年盼望王师北伐,年年都注定失望。“泪尽”、“又”都是充满感情的词汇。南宋统治者奉行投降路线,每每和金人签定“和约”,他们置沦陷区百姓的死活于不顾,诗人的感慨之情溢于言表。
这首诗爱憎分明,感情真挚、沉痛,尤其是前两句用夸张手法极力赞美祖国半壁河山的壮丽,正所谓“以乐景写哀,则哀感倍生”。
“三万里河东入海,五千仞岳上摩天”见宋·陆游《秋夜将晓,出篱门迎凉有感》。
河:黄河。仞:古时以八尺(一说七尺)为一仞。岳:指东岳泰山、西岳华山。摩天:天接触,形容很高。这两句大意是:万里黄河滚滚东流,奔腾入海;巍巍高山峥嵘雄峙,上接苍天。
这是一首七绝的前两句,后两句是:“遗民泪尽胡尘里,南望王师又一年。”意思是祖国河山却在异族铁蹄的践踏之下,失去祖国的北方臣民空盼南宋*队收复失地,眼泪落尽,年复一年。此条通过对大好河山的描绘,寄寓了失地未收,壮志难酬的无限憾恨,表现了强烈的爱国主义热忱,成为祖国山可的颂歌。它所表现的山河壮丽的宏大气魄,今天写作时仍可借鉴。
巜秋夜将晓出篱门迎凉有感 第2篇
三万里河东入海,五千仞岳上摩天。
遗民泪尽胡尘里,南望王师又一年。
[注释]
1.将晓:天将要亮。篱门:竹子或树枝编的门。同题诗有二首,这是第二首。
2.三万里河:指黄河。“三万里”形容它的长。
3.五千仞岳:指西岳华山。“五千仞”形容它的高。古人以八尺为一仞。
4.王师:指宋王朝的*队。
[译诗]
三万里的黄河呵向东注入大海,
五千仞高的华山呵上摩青天。
沦陷区的遗民眼泪都已哭干了,
眼巴巴地盼望南宋*队一年又一年!
[解题]
秋夜将晓出篱门迎凉有感:在一个秋夜里,天快亮时,走出篱笆门,碰上一阵凉风,眼望北国河山,不禁感慨万千。将晓,快要天亮了。篱门,用竹条编织的门。迎凉,遇到一阵凉风。也有解为乘凉的,不妥,因为“秋夜将晓”,秋季天气转凉,不是乘凉之日。
[赏析]
这是一首爱国主义诗篇,作于宋宗光绍熙三年(1192)的秋天,诗人当时在山*(今浙江省绍兴市)。
诗人热情地赞美了沦陷区的祖国大好河山,对沦陷区百姓的痛苦予以极大的同情,而对南宋统治者不收复失地表示无比的愤慨。
“三万里河东入海,五千仞岳上摩天”,这两句描写了沦陷区祖国山河的壮美,充满了向往之情。黄河滚滚东流,一直流入大海;西岳华山高耸,直插云霄。诗人大笔如椽,极力赞美祖国的山河。然而这美好的河山却一直被金人占领,字里行间流露出悲痛之情。
“遗民泪尽胡尘里,南望王师又一年”,这两句写沦陷区的百姓热切盼望恢复之情景。沦陷区的百姓在金人的铁蹄下痛苦呻1吟,他们的泪水已经流干了,他们多么想回到祖国的怀抱啊,然而年年盼望王师北伐,年年都注定失望。“泪尽”、“又”都是充满感情的词汇。南宋统治者奉行投降路线,每每和金人签定“和约”,他们置沦陷区百姓的死活于不顾,诗人的感慨之情溢于言表。
这首诗爱憎分明,感情真挚、沉痛,尤其是前两句用夸张手法极力赞美祖国半壁河山的壮丽,正所谓“以乐景写哀,则哀感倍生”。
巜秋夜将晓出篱门迎凉有感 第3篇
1、霜叶知秋;秋阳杲杲;丹枫迎秋;秋风红叶;天高气清。
2、秋天的雨,是一把钥匙。它带着清凉和温柔,轻轻地,轻轻地,趁你没留意,把秋天的大门打开了。
3、秋,正是收获的季节,柿子树上挂满了灯笼似的大柿子,秋风吹来,柿子们摇来摇去,仿佛要掉下来似的。
4、岁月流逝,四季轮回,唯有秋给我最深烙印。秋雨秋韵,给人无限遐思,无限启迪。秋意、秋雨、秋叶、秋韵,带着矜持,带着娇羞,款款走近我的身边。
5、秋风萧萧,掀起阿妹的红衣裳,掀起一份平静中的波澜。
6、梧桐树叶恍如一顶顶金色的皇冠,在枝头招摇。
7、柔丽清新的旋律,温情脉脉的音乐语言,引路遐想的意境,犹如淳淳的清泉,融入大地,融入秋天,熔炉每个人的心灵,随着秋雨的来临,一副满涂着喜悦、丰收的色彩斑斓的秋日风情画顿时展现在我们的眼前。
8、小楼一夜听雨声,深巷明朝卖杏花。
9、故园三径吐幽丛,一夜玄霜坠碧空。多少天涯未归客,尽借篱落看秋风。
10、秋雨是那么的缠绵,凄凉,她推开了秋天的大门,预示着我们:秋天已经来到。她的美丽感染了棵棵树木上的叶子,叶儿欲追寻她的足迹,随风飘落,在空中不停的舞动,给人以静静的遐想和沉思。
11、我喜爱秋雨,更喜爱在秋雨中漫步。秋雨瑟瑟,在雨中感受秋天的诗情画意,却有别样的情趣。秋雨不像春雨那样的温和,不像夏雨那样的急骤,秋雨的雨点很细,牛毛细雨洒在身上如玉般凉爽宜人。
12、秋雨,没有春雨般细腻温柔,也没有夏雨般豪爽热烈,却是如此地宁静、典雅。秋雨中,我领略到了一种烟雾般的渺茫,一种水晶般的清爽。
13、感悟秋雨秋韵,我会在这个秋天,将所有的记忆里的故事翻拍,将所有的经历收集,装帧一幅完美的画卷,放在我记忆的空间,在四季轮回的空闲里,再去细细的品读。
14、秋风萧瑟天气凉,草木摇落露为霜。
15、寂寞东篱湿露华,依前金屋照泥沙。世情几女无高韵,只看重阳一日花。
16、那秋雨,如同久别的恋人在诉说着相思,情意绵绵;如同垂暮的老人在诉说着对世界的眷恋,让人哀伤。
17、也许因为是秋雨吧,所以雨滴总是带着一丝淡淡的哀愁。忽然感到无比的思念,思念去年那一场秋雨,思念那雨中萧瑟的背影,思念那令人心寒的笑容。
18、火红的夏日悄然逝去,大自然的脚步已迈进了令人向往的金秋。
19、一阵秋风,菊花说开就开了。
20、秋色。秋天悠扬而温怡,秋意漫洒苍穹,秋里散满了太多的物象与意象,一景一物,皆蕴透着浓郁的秋色秋香。
21、秋雨洗刷过的天空,像大海一样湛蓝碧透。朵朵白云犹如扬帆起航的轻舟,在水面上慢悠悠地飘浮着。
22、秋雨如帘,我掀开那帘的一角,走进秋雨中,感受着秋雨中的朦胧意境,享受着秋雨的丝丝凉意。在秋韵里,感受着秋韵的诗意,享受着秋韵的胜景。这是上苍对人类的偏爱,这是老天对人类的馈赠。此时的我,心如秋雨,神如秋韵,洗尽的灵魂,在秋雨中升华。
23、黄花芬芬绝世奇,重阳错把配萸技。开迟愈见凌霜操,堪笑儿童道过时。
24、苍穹的雨,一丝一丝地飘着,像满天飞舞的细沙;为大地绿物,带来一份希望,滋润在叶梢,也为河塘的水鸭,带来一股愉悦的情趣,觅寻着秋的奥秘。
25、秋雨霏霏,飘飘洒洒。如丝,如绢,如雾,如烟。落在脸上凉丝丝,流进嘴里,甜津津,像米酒,像蜂蜜,使人如醺,如梦,如痴,如醉。
26、你看那细密如织的秋雨,就象一个经历沧桑的耄耋老人一样,在经历了太多的轰轰烈烈之后,方知晓平平淡淡才是人世间最最重要的,所有的荣誉光环成就……都只是暂时的,不管是任何人,都不能永远站在顶峰,总有坐在山下休息的时候。
27、秋天的枫树之美,并不仅在那经霜的素红;而更在那临风的飒爽。
28、山馆酒摇千载梦,雨窗书掩一夜秋。
29、秋风阵阵,送走整个夏天,我从南向北行走,寻找去年秋天遗落的细节。
30、木叶纷纷归路,残月晓风何处。消息半浮沉,今夜相思几许。秋雨,秋雨,一半西风吹去。
31、喜欢看金秋的枫叶,听那秋虫嘶鸣。
32、袅袅兮秋风,洞庭波兮木叶下。
33、寒花开已尽,菊蕊独盈枝。旧摘人频异,轻香酒暂随。
34、枫叶你如冒险岛的枫叶一样里不开我、你那火红的颜色。令我回想起当年的我。
35、秋雨后,果园里的水果都戴上了一条珍珠项链。用手去摇晃树枝,那一条条珍珠项链都不约而同的掉下来。滴在石头上,发出滴答滴答的响声。
36、缠绵的雨,织出薄薄的纱,我撑起一把伞,走出家门,漫步在雨中的田野上,任若有若无的雨丝,轻轻地飘过我的眉头,掠过我的臂膀,轻吻我的脸颊。置身于不知是秋雨还是冬雨的雨中,脚下踩出的是一首婉约的小令,而空中飘荡的是一首轻柔的丝竹。
37、秋雨没有春雨的温馨与多愁善感;没有夏雨的轰轰烈烈,大大方方;更没有冬雨的严寒与冷漠;有的只是朴素的外表,简陋的场面与一丝丝让人觉得悲伤的忧愁。
38、秋雨,悄然无声的飘落着,像是无数蚕娘吐出的银丝,密密地斜织着,凄凉幽怨早已显露出来,她的雨帘是那样的密,为天地间挂上了一道珠帘。
39、秋天的雨潇潇瑟瑟,总会带给人一种凄凉的感觉。“梧桐叶上潇潇雨”,一句诗,七个字,却将一幅秋雨图描绘了出来。读了这句诗,一种凄凉的感觉油然而生。秋雨潇潇,洗去夏天的炎热。秋雨并不一定代表着凄凉,还有着丰收。
40、瞧,又下起雨来了。雨像绢丝一样,又轻又细,听不见淅淅的响声,也感觉不到鱼浇的淋漓。只觉得好像这是一种湿漉漉的烟雾,轻轻滋润着大地和人心。在春雨的滋润下,麦苗长得更翠绿,菜花儿开得更金黄。在一条纵横交错的田沟里,春水淙淙地淌着。扬树,柳树在春雨中舒展着枝叶,贪婪地吮吸着甜甜的雨水。
41、高楼目尽欲黄昏,梧桐叶上萧萧雨。
42、秋天悄无声息地来了,迈着轻盈的步子,带着收获的希望和喜悦。
巜秋夜将晓出篱门迎凉有感 第4篇
秋夜将晓出篱门迎凉有感
三万里河东入海,五千仞岳上摩天。
遗民泪尽胡尘里,南望王师又一年。
[注释]
1.将晓:天将要亮。篱门:竹子或树枝编的门。同题诗有二首,这是第二首。
2.三万里河:指黄河。三万里形容它的长。
3.五千仞岳:指西岳华山。五千仞形容它的高。古人以八尺为一仞。
4.王师:指宋王朝的*队。
[译诗]
三万里的黄河呵向东注入大海,
五千仞高的华山呵上摩青天。
沦陷区的遗民眼泪都已哭干了,
眼巴巴地盼望南宋*队一年又一年!
[解题]
秋夜将晓出篱门迎凉有感:在一个秋夜里,天快亮时,走出篱笆门,碰上一阵凉风,眼望北国河山,不禁感慨万千。将晓,快要天亮了。篱门,用竹条编织的门。迎凉,遇到一阵凉风。也有解为乘凉的,不妥,因为秋夜将晓,秋季天气转凉,不是乘凉之日。
[赏析]
这是一首爱国主义诗篇,作于宋宗光绍熙三年(1192)的秋天,诗人当时在山*(今浙江省绍兴市)。
诗人热情地赞美了沦陷区的祖国大好河山,对沦陷区百姓的痛苦予以极大的同情,而对南宋统治者不收复失地表示无比的愤慨。
三万里河东入海,五千仞岳上摩天,这两句描写了沦陷区祖国山河的壮美,充满了向往之情。黄河滚滚东流,一直流入大海;西岳华山高耸,直插云霄。诗人大笔如椽,极力赞美祖国的山河。然而这美好的河山却一直被金人占领,字里行间流露出悲痛之情。
遗民泪尽胡尘里,南望王师又一年,这两句写沦陷区的百姓热切盼望恢复之情景。沦陷区的百姓在金人的铁蹄下痛苦呻吟,他们的泪水已经流干了,他们多么想回到祖国的怀抱啊,然而年年盼望王师北伐,年年都注定失望。泪尽、又都是充满感情的词汇。南宋统治者奉行投降路线,每每和金人签定和约,他们置沦陷区百姓的死活于不顾,诗人的感慨之情溢于言表。
这首诗爱憎分明,感情真挚、沉痛,尤其是前两句用夸张手法极力赞美祖国半壁河山的壮丽,正所谓以乐景写哀,则哀感倍生。
巜秋夜将晓出篱门迎凉有感 第5篇
1、秋天的夜里,天快要亮的时候,走出篱笆门,忽然对面吹来一阵凉风,心中产生一股伤感,于是写下这首诗。
2、秋夜将晓出篱门,原诗名为《秋夜将晓出篱门迎凉有感二首》,是宋代诗人陆游的组诗作品。第一首落笔写银河西坠,鸡鸣欲曙,渲染出一种苍茫静寂的气氛,表现了有心杀敌无力回天的感慨。第二首写大好河山,陷于敌手,以“望”字为眼,表现了诗人希望、失望而终不绝望的千回百转的心情。诗境雄伟、严肃、苍凉、悲愤。
巜秋夜将晓出篱门迎凉有感 第6篇
--《滁州西涧》唐·韦应物
2、朱雀桥边野草花,乌衣巷口夕阳斜。旧时王谢堂前燕,飞入寻常百姓家。
--《乌衣巷》唐·刘禹锡
3、千里莺啼绿映红,水村山郭酒旗风。南朝四百八十寺,多少楼台烟雨中。
--《江南春》唐·杜牧
4、杨柳青青江水平,闻郎江上踏歌声。东边日出西边雨,道是无晴却有晴。
--《竹枝词》唐·刘禹锡
5、银烛秋光冷画屏,轻罗小扇扑流萤。天阶夜色凉如水,坐看牵牛织女星。
--《秋夕》唐·杜牧
6、锦城丝管日纷纷,半入江风半入云。此曲只应天上有,人间能有几回闻?
--《赠花卿》唐·杜甫
7、山外青山楼外楼,西湖歌舞几时休!暖风熏得游人醉,直把杭州作汴州。
--《题临安邸》宋·林升
8、喇叭、唢呐,曲儿小,腔儿大;官船往来乱如麻,全仗你抬身价。军听了军愁,民听了民怕。哪里去辨什么真共假?眼见的吹翻了这家,吹伤了那家,只吹的水尽鹅飞罢!
--《朝天子·咏喇叭》元·王磐
9、死去元知万事空,但悲不见九州同。王师北定中原日,家祭无忘告乃翁。
--《示儿》南宋·陆游
10、三万里河东入海,五千仞岳上摩天。遗民泪尽胡尘里,南望王师又一年。
--《秋夜将晓出篱门迎凉有感》南宋·陆游
11、郁孤台下清江水,中间多少行人泪!西北望长安,可怜无数山。青山遮不住,毕竟东流去。江晚正愁余,山深闻鹧鸪。
--《菩萨蛮·书江西造口壁》南宋·辛弃疾
12、生当作人杰,死亦为鬼雄。至今思项羽,不肯过江东。
--《夏日绝句》南宋·李清照
13、京口瓜洲一水间,钟山只隔数重山。春风又绿江南岸,明月何时照我还。
--《泊船瓜洲》宋·王安石
14、剑外忽传收蓟北,初闻涕泪满衣裳。却看妻子愁何在,漫卷诗书喜欲狂。白日放歌须纵酒,青春作伴好还乡。即从巴峡穿巫峡,便下襄阳向洛阳。
--《闻官军收河南河北》唐·杜甫
15、好雨知时节,当春乃发生。随风潜入夜,润物细无声。野径云俱黑,江船火独明。晓看红湿处,花重锦官城。
--《春夜喜雨》唐·杜甫
巜秋夜将晓出篱门迎凉有感 第7篇
1、无边落木萧萧下,不尽长江滚滚来。——杜甫《登高》
2、君不见,黄河之水天上来,奔流到海不复回。——李白《将进酒》
3、国破山河在,城春草木深。感时花溅泪,恨别鸟惊心。烽火连三月,家书抵万金。白头搔更短,浑欲不胜簪。——杜甫《春望》
4、黄河落天走东海,万里写入胸怀间。——李白《赠裴十四》
5、天门中断楚江开,碧水东流至此回。——李白《望天门山》
6、死去原知万事空,但悲不见九州同。王师北定中原日,家祭无忘告乃翁。——陆游《示儿》
7、孤帆远影碧空尽,惟见长江天际流。——李白《送孟浩然之广陵》
8、大漠孤烟直,长河落日圆。——王维《使至塞上》
9、大江东去,浪淘尽,千古风流人物。——苏轼《念奴娇赤壁怀古》
10、星垂平野阔,月涌大江流。——杜甫《旅夜抒怀》
11、三万里河东人海,五千仍岳上摩天。遗民泪尽胡尘里,南望王师又一年。——陆游《秋夜将晓出篱门迎凉有感》
12、生当作人杰,死亦为鬼雄。至今思项羽,不肯过江东。——李清照《夏日绝句》
13、白日依山尽,黄河入海流。欲穷千里目,更上一层楼。——王之涣《登鹳雀楼》
14、黄河远上白云间,一片孤城万仞山。——王之涣《凉州词》
15、山随平野尽,江入大江流。——李白《渡荆门送别》
16、州桥南北是天街,父老年年等驾回。忍泪失声问使者:‘几时真有六军来’。——范成大《州桥》
17、山外青山楼外楼,西湖歌舞几时休。暖风熏得游人醉,直把杭州作汴州。——林升《题临安邸》
赞美祖国的古诗句大全二
1、《示儿》
宋·陆游
死去元知万事空,但悲不见九州同。
王师北定中原日,家祭无忘告乃翁。
2、《出塞》
唐·王昌龄
秦时明月汉时关,万里长征人未还。
但使龙城飞将在,不教胡马度阴山。
3、《夏日绝句》
宋·李清照
生当作人杰,死亦为鬼雄。
至今思项羽,不肯过江东。
4、《从军行》
唐·王昌龄
青海长云暗雪山,孤城遥望玉门关。
黄沙百战穿金甲,不破楼兰终不还。
5、《凉州词》
唐·王翰
葡萄美酒夜光杯,欲饮琵琶马上催。
醉卧沙场君莫笑,古来征战几人回?
6、《菩萨蛮·书江西造口壁》
宋·辛弃疾
郁孤台下清江水,中间多少行人泪。
西北望长安,可怜无数山。
青山遮不住,毕竟东流去。
江晚正愁余,山深闻鹧鸪。
7、《闻官军收河南河北》
唐·杜甫
剑外忽传收蓟北,初闻涕泪满衣裳。
却看妻子愁何在,漫卷诗书喜欲狂。
白日放歌须纵酒,青春作伴好还乡。
即从巴峡穿巫峡,便下襄阳向洛阳。
8、《秋夜将晓出篱门迎凉有感》
宋·陆游
三万里河东入海,五千仞岳上摩天。
遗民泪尽胡尘里,南望王师又一年。
9、《题西安邸》
宋·林生
山外青山楼外楼,西湖歌舞几时休?
暖风熏得游人醉,直把杭州作汴州。
10、《闻军官收河南河北》
唐·杜甫
剑外呼传收蓟北,初闻涕泪满衣裳。
却看妻子愁何在,漫卷诗书喜欲狂。
白日放歌须纵酒,青春作伴好还乡。
即从巴峡穿巫峡,便下襄阳向洛阳。
11、《满江红》
宋·岳飞
怒发冲冠,凭阑处,潇潇雨歇。
抬望眼、仰天长啸,壮同激烈。
三十功名尘与土,八千里路云和月。
莫等闲、白了少年头,空悲切。
靖康耻,犹未雪;臣子恨,何时灭。
驾长车踏破、贺兰山缺。
壮志饥餐胡虏肉,笑谈渴饮匈奴血。
待从头、收拾旧山河。朝天阙。
12、《过零丁洋》
宋·文天祥
辛苦遭逢起一经,干戈寥落四周星。
山河破碎风飘絮,身世浮沉雨打萍。
惶恐滩头说惶恐,零丁洋里叹零丁。
人生自古谁无死,留取丹心照汗青!
13、《春愁》
清·丘逢甲
春愁难遣强看山,往事惊心泪欲潸。
四百万人同一哭,去年今日割台湾。
14、《塞下曲》
唐·王昌龄
饮马渡秋水,水寒风似刀。
平沙日未没,黯黯见临洮。
昔日长城战,咸言意气高。
足今古,白骨乱蓬蒿。
15、《己亥杂诗》
清·龚自珍
九州生气恃风雷,万马齐喑究可哀。
我劝天公重抖擞,不拘一格降人材。
16、《十一月四日风雨大作》
宋·陆游
巜秋夜将晓出篱门迎凉有感 第8篇
语文古诗词考点解析:秋夜将晓出篱门迎凉有感
秋夜将晓出篱门迎凉有感
三万里河东入海,五千仞岳上摩天。
遗民泪尽胡尘里,南望王师又一年。
1.将晓:天将要亮。篱门:竹子或树枝编的门。同题诗有二首,这是第二首。
2.三万里河:指黄河。“三万里”形容它的长。
3.五千仞岳:指西岳华山。“五千仞”形容它的高。古人以八尺为一仞。
4.王师:指宋王朝的*队。
古诗赏析
这是一首爱国主义诗篇,作于宋宗光绍熙三年(1192)的秋天,诗人当时在山*(今浙江省绍兴市)。
诗人热情地赞美了沦陷区的祖国大好河山,对沦陷区百姓的痛苦予以极大的同情,而对南宋统治者不收复失地表示无比的愤慨。
“三万里河东入海,五千仞岳上摩天”,这两句描写了沦陷区祖国山河的壮美,充满了向往之情。黄河滚滚东流,一直流入大海;西岳华山高耸,直插云霄。诗人大笔如椽,极力赞美祖国的山河。然而这美好的河山却一直被金人占领,字里行间流露出悲痛之情。
“遗民泪尽胡尘里,南望王师又一年”,这两句写沦陷区的百姓热切盼望恢复之情景。沦陷区的百姓在金人的铁蹄下痛苦呻吟,他们的泪水已经流干了,他们多么想回到祖国的怀抱啊,然而年年盼望王师北伐,年年都注定失望。“泪尽”、“又”都是充满感情的词汇。南宋统治者奉行投降路线,每每和金人签定“和约”,他们置沦陷区百姓的死活于不顾,诗人的感慨之情溢于言表。
这首诗爱憎分明,感情真挚、沉痛,尤其是前两句用夸张手法极力赞美祖国半壁河山的壮丽,正所谓“以乐景写哀,则哀感倍生”。
巜秋夜将晓出篱门迎凉有感 第9篇
2、《望洞庭》 唐·刘禹锡。湖光秋月两相和,潭面无风镜未磨。遥望洞庭山水翠,白银盘里一青螺。
3、《秋夜将晓出篱门迎凉有感》 宋·陆游。三万里河东入海,五千仞岳上摩天。遗民泪尽胡尘里,南望王师又一年。
4、《九月九日忆山东兄弟》 唐·王维。独在异乡为异客,每逢佳节倍思亲。遥知兄弟登高处,遍插茱萸少一人。
5、《雨寄北》 唐·李商隐。君问归期未有期,巴山夜雨涨秋池。何当共剪西窗烛,却话巴山夜雨时。