自我评价文言文8个字左右(优选4篇)
admin 2024-03-28 11:51:28 自我评价 30
自我评价文言文8个字左右 第1篇
XXX,年十三,性豁达,擅言谈,平家子也。
古语云人如其名,诚可信也。自幼即誓曰:不求外之美,而求内之秀。
幸生而灵,好诗书,幼诵文,长而学。自唐诗宋词,为美而来。
乐李诗仙之狂放,欣陶靖节之悠远。放诸今日,冰心之优雅,徐志摩之清柔,泰戈尔之高淳,每每轻吟,有余味焉!不羡孔北海之座上客常满,但求吾辈架上书常在。
自识字,即嗜阅。童蒙借图识故,小学由拼音识意。
由是而长,渐登堂而入室。诸名家如巴金《家•春•秋》,朱自清之散文,鲁迅《朝花夕拾》,列夫托尔斯泰《安娜卡列尼娜》,玛格丽特米切尔《飘》,尽入吾彀矣!凡读书,不只识其文,更求达其意。
闲而逸,琴棋书画以自娱,不亦乐乎?达者必如是也!论其艺,曾为舞蹈队长,得杭州市上城区艺术节之高冠。观其人,自小即为班干,称其职而乐其业。
师者之助,学者之友也。优于业而勤于学,数为班级第一。
(我认为最后一段不用翻了,直接说就行了)。
自我评价文言文8个字左右 第2篇
先生乃河南信阳人,今十四,属少年,其人少善属文,常著诗文至博客,以提其文章水平。性喜操琴,日复习之,习有所成,常于学习疲乏之时奏之,或其母命之,曲不过稍稍五十许首,但其美感令人醉焉。先生活泼好动,热情而不失冷静,常于空闲之余与友人论议,交流学习经历,或见闻所思。好读书,却多数乃闲杂之书,但先生之志趣乃廉洁、本色、率真,令人拍手称之。其人长相平俗,无突显之相貌,脑同凡人也,智不足百,但却追求上进,从无骄矜之情。先生不好结交白丁,常悠然出行,或爬山,或散步,怡然自得。从不偏私,也不亲向小人之等,其乃高洁之人,性行淑均,尤喜文学,人称其为“叶公”,乃赞其公私分明,通情达理。其处事交际稍有低能,但望能尽快改之,成为一优良之品,为一班增创鸿辉。
赞曰:先生同学有言:“宽容大气,正直勤奋。”其言兹若人之俦乎?
自我评价文言文8个字左右 第3篇
1、子曰:“学而时习之,不亦说乎?有朋自远方来,不亦乐乎?人不知而不悦,不亦君子乎?”(《学而》) 学习需要不断复习才能掌握。
学了知识,按时复习,这是愉快的事。这里既有学习方法,也有学习态度。
朋,这里指志同道合的人。有志同道合的人从远方来,在一起探讨问题,是一种乐趣。
人家不了解,我却不怨恨,是君子的风格。这是讲个人修养问题。
2、子曰:“温故而知新,可以为师矣。”(《为政》) 复习旧的知识,能够从中有新的体会或发现。
这样,就可以做老师了。 3、子曰:“学而不思则闰;思而不学则殆。”
(《为政》) 只读书而不肯动脑筋思考,就会感到迷惑;只是一味空想而不肯读书,就会有疑惑。 这里阐述了学习和思考的辩证关系,也是讲学习方法的。
4、子曰:“由,诲女知之乎!知之为知之,不知为不知,是知也。”(《为政》) 孔于说:“子路,教给你正确认识事物的道理吧。
(那就是)知道就是知道,不知道就是不知道,这就是聪明智慧。” 这段说的是对待事物的正确态度。
5、子贡问曰: “孔文子何以谓之‘文’也?”子曰: “敏而好学,不耻下问,是以谓之‘文’也。”(《公冶长》) 子贡问道:“孔文子为什么叫“文”呢?”孔子说:“他聪敏而又爱好学刁,并且不以向不如自己的人请教为耻。
因此用‘文’做他的谥号。”这里借回答于贡的问话,借题发挥,教育弟子要勤学好问。
6、子曰:“默而识之,学而不厌,诲人不倦,何有于我哉!”(《述而》) 这一则是孔子的自述,讲的是学习态度和方法。要把学过的东西默默地记在心里,不断积累知识。
“学而不厌”,讲的是好学精神,学无止境,从不感到满足。“诲人不倦”,讲的是教学态度,要热情地教导学生。
孔于一生都是这样做的,所以他说:“对我来说,有什么呀?”表现了孔子的自信。 7、子曰:“三人行,必有我师焉;择其善者而从之,其不善者而改之。”
(《述而》) 孔子说:“几个人在一起走路,其中一定有人可以当我的老师。应当选择他们的优点去学习,对他们的缺点,要注意改正。”
这里说的是只要虚心求教,到处都有老师。 8、子曰:“知之者不如好之者,好之者不如乐之者。”
(《雍也》) 孔子说:“(对待任何事业和学问)懂得它的人不如喜爱它的人,喜爱它的人不如以它为乐的人。”这段主要讲学习的三个层次,只有以之为乐的人,才能真正学好它。
自我评价文言文8个字左右 第4篇
- 1 - 自我介绍分为好几种:工作上、学习上、平常朋友相互介绍、社会上。
1、吾姓祁,名晓翔,字凌霄,号逸仙居士。年十六有余,嗜文,常著文章以自娱,颇示己志。
吾自幼喜文,熟读四书五经,儒家经典,挥笔泼墨,畅叙幽情,乐于文笔之间。虽无仲尼墨翟之贤,无管仲伯夷之能,无王勃曹植之才,然吾有坚毅之心,青云之志,醇厚之情,亦有敢于创新之意识,吾信终可成鸿儒之才也。
时为七月,序属盛夏。吾初来咋到,见四面八方之学子,胜友如云,千里逢迎,高朋满座。
高中之时乃多事之秋也,吾等须戮力同心,为高考而备也。众人皆怀经世之才,须出于口而躬于行,改吾班今日涣散之形,树明朝严明之风,浓厚之学术,出己之力,献己之才,共建团结好学之班,立于不败之林,岂不乐哉? 嗟乎!吾感天地之广大,岁月之蹉跎。
逝者如斯,而未尝往也,盖将自其变者而观之,则天地曾不能以一瞬,自其不变者而观之,则物与我皆无穷尽也,而又何羡乎?且夫天地之间,物各有主,苟非物之所有,虽一毫而莫取。人生之事变幻无穷,如缥缈之烟波,时有时无,若隐若现。
参天地兮,得生命之规律,万事皆顺自然之理,应天地之道。望诸君亦能得己之道,顺之以理,乐福天命复奚疑? 时值八月作文记之。
2、老师垂鉴,今余以拙略数言自我介绍,望师听闻!今吾之论以二分之,首者谈吾之家乡,次者言吾之自身!通海,吾之家乡也!其名何意?吾乡原汪洋,汉有神僧畔湖自西方来,持杖泄海,水通地现,自此得名。通海之地,文化昌达,郡建于汉,繁盛于唐,大理段氏,兴业于此。
大元帝国,重军驻扎,明清二朝,商繁文昌。自古至今,吾乡通海,人杰地灵,物华天宝。
余之不才,欲以拙诗一首描弟子家乡风物: 沟檐瓦壑见沧桑,古城长湖相辉映。 尼琅圣境天巧作,匾山联海话春秋。
孔庙双座证文昌,妙善洞经传法音。 家乡美食不虚传,传闻天下皆愿食。
言归正传,再言吾身。余生于戊辰年,年方二十。
自幼学书习文,期有朝一日可桂宫折冠,雁塔题名。故勤学十二余载。
然天意弄人,高考失利,只落得一身苦楚无处泄!惨兮!悲兮!再观万国形势,经济惨淡,万象衰凋,思吾之前途,更觉渺茫!然吾谨记古圣云,视此为天将降大任于斯人也。如屈大夫言“路漫漫其修远兮,吾将上下而求索”。
古之德才女子皆精通琴棋书画,余时以其为师,力使己精四才,然余慧不及古贤女,于此四才均只略通而矣,不敢言精。人皆有所好,吾之所好乃吃喝玩睡也。
吾好读书,以渊明为师,视读书为人生一大乐事,然不及圣贤之一日不读,一日不食之深境也。但余谨循己道,只读我华夏千载名家大家之作,不涉西洋之论。
此举非吾盲目排外,而乃西人之道与我中华之道异也。古圣云:“道不同,不相谋”。
然万物皆有其优,不可一概而论。只因喜好不同也。
余虽不才,亦时触景生情,以文抒怀,以文言志,此亦吾趣也。为宏我中华大志之道,吾勤学英语,以期传道于世界!吾谨遵礼仪廉耻之道,以华夏传统之道修身恪己。
中华文- 2 - 化乃吾此生之崇也。太宗皇帝曾语“以史为鉴,可以知兴替”,故吾甚好华夏泱泱五千年历史,以史为吾处世之师。
吾处红尘,必难自在,释道圣教,解我心结。观古人将淑女概分为大家闺秀与小家碧玉二类,但余愿做大家闺秀,不为小家碧玉也。
吾之略介若此也,望老师恩垂赐教,弟子雅芯敬呈。 3、老舍的自我介绍 “舒舍予,字老舍,现年40岁,面黄无须,生于北平。
3岁失怙,可谓无父,志学之年,帝王不存,可谓无君。无父无君,特别孝爱老母,布尔乔亚之仁未能一扫空也。
幼读三百千,不求甚解。继学师范,遂奠教书匠之基。
及壮,糊口四方,教书为业,甚难发财;每购奖券,以得末彩为荣,示甘于寒贱也。27岁发奋著书,科学哲学无所懂,故写小说,博大家一笑,没什么了不得。
34岁结婚,今已有一男一女,均狡猾可喜。闲时喜养花,不得其法,每每有叶无花,亦不忍弃。
书无所不读,全无所获,并不着急。教书做事,均甚认真,往往吃亏,亦不后悔。
如是而已,再活40年也许能有点出息。 ” 4、台湾著名节目主持人凌峰,曾经参加1990年春节联欢晚会。
会上他这样我介绍:在下凌峰,两年多来,我们大江南北走了一趟,拍摄《八千里路云和月》,所到之处,观众给了我们很多的支持,尤其是男观众,对我的印象特别好。因为他们认为本人长得很中国。
中国五千年的沧桑和苦难全都写在我的脸上。女观众对我的印象不太良好:有的女观众对我的长相已经到了忍无可忍的地步。
她们认为,我比黄花瘦,脸比煤球黑。但是,我要特别声明:这不是本人的过错,实在是家父家母的错误。
当初没征得我的同意就把我生成这个样子。 5、各位评委各位老师您好: 首先做下自我介绍 随着21世纪的到来,世界文明化,中国世界化,哪个国家没有一个标准的语言呢?一个标准话象征着一个国家的统一化象征着一个国家的规范化,21世纪的我们怎么可以不会普通话?新世纪的我们也在文明花,祖国统一,繁荣富强,人们交流的方式----语言是最重要的,如果一个人的给你的第一印象,普通话,发音清晰,咬字准确,说话流利不吞不吐。