用孟子的名言做座右铭(共744句)
admin 2023-12-27 10:46:17 座右铭 25
用孟子的名言做座右铭 共145句
1. 民为贵,社稷次之,君为轻 ——孟子
2. 父子有亲,君臣有交,夫妇有别,长幼有序,朋友有信。
3. 尽心上 人不可以无耻。无耻之耻,无耻矣。 仰不愧于天,俯不怍于人。 掘井九轫而不及泉,犹为弃井也。 知者无不知也,当务之为急;仁者无不爱也,急亲贤之为务。 ――孟子 《孟子》
4. 烈士之爱国也如家。——葛洪《抱朴子·外篇·广譬》烈士:有抱负.有作为的人。
5. 出乎尔者,反乎尔者也。
6. 疏影横斜水清浅,暗香浮动月黄昏。——林逋
7. 家必自毁,而后人毁之。
8. 乐民之乐者,民亦乐其乐;忧民之忧者,民亦忧其忧。乐以天下,忧以天下,然而不王者,未之有也。
9. 家必自毁,而后人毁之。 ——孟轲 《孟子》
10. 老吾老以及人之老;幼吾幼以及人之幼。
11. 我善养吾浩然之气 ——孟子
12. 养心莫善于寡欲。 ――孟子
13. 俱怀逸兴壮思飞,欲上青天揽明月。--李白
14. 国必自伐,而后人伐之 ——孟子 《孟子》
15. 穷则独善其身,达则兼济天下。
16. 填然鼓之,兵刃既接,弃甲曳兵而走,或百步而后止,或五十步而后止。以五十步笑百步,则何如?
17. 俱怀逸兴壮思飞,欲上青天揽明月。——李白
18. 言定天下者一道,仁政而已,不贪杀人,人则归之,是故文王视民如伤,此之谓也。
19. “责难于君谓之恭,陈善闭邪谓之敬,吾君不能谓之贼。” ――孟轲 《孟子・离娄上》
20. 王顾左右而言他。
21. 文王之囿方七十里,刍荛者往焉,雉免者往焉。与民同之,民以为小,不亦宜乎。
22. 巨屦小屦同贾,人岂为之哉。
23. 人若无志,与禽兽同类。
24. 名言警句是指一些名人说的,写的,历史纪录的,经过实践所得出的.结论或建议,下面是我帮大家整理的《孟子》中的名言警句,希望大家喜欢。
25. 自暴者,不可与有言也;自弃者,不可与有为也。
26. 得道者多助,失道者寡助。寡助之至,亲戚畔之;多助之至,天下顺之。
27. 家必自毁,而后人毁之。 ――孟轲 《孟子》
28. 滕文公上:或劳心,或劳力。劳心者治人,劳力者治于人。治于人者食人,治人者食于人──天下之通义也。 有恒产者有恒心,无恒产者无恒心 设为庠序学校以教之:庠者,养也;校者,教也;序者,射也。夏曰校,殷曰序,周曰庠,学则三代共之,皆所以明人伦也。人伦明于上,小民亲于下。有王者起,必来取法,是为王者师也。《诗》云‘周虽旧邦,其命惟新’,文王之谓也。子力行之,亦以新子之国。 ——孟子 《孟子》
29. 出于其类,拔乎其萃。
30. 仁则荣,不仁则辱。
31. 人之安宅也;义,人之正路也。旷安宅而居,舍正路而不由,哀哉! ――孟子
32. 民为贵,社稷次之,君为轻。
33. 笔落惊风雨,诗成泣鬼神。--杜甫
34. 鱼,我所欲也,熊掌亦我所欲也;二者不可得兼,舍鱼而取熊掌者也。生亦我所欲也,义亦我所欲也;二者不可得兼,舍生而取义者也。
35. 五亩之宅,树之以桑,五十者可以衣帛矣。
36. 仰不愧于天,俯不怍于人。 ――孟轲
37. 不以文害辞,不以辞害志;以意逆志,是为得之。
38. 父子有亲,君臣有交,夫妇有别,长幼有序,朋友有信。 ——孟子
39. 深入理解《孟子》中的名言警句,并学以致用。
40. 中小学校长的9大痛点,也是教育的真痛点!
41. 离娄之明,公输子之巧;不以规矩,不成方圆 ――孟子 《离娄篇》
42. 国必自伐,而后人伐之 ――孟子 《孟子》
43. 不挟长,不挟贵,不挟兄弟而友。
44. 梁惠王上:老吾老,以及人之老;幼吾幼,以及人之幼。 仁者无敌。 保民而王,莫之能御也 权,然后知轻重;度,然后知长短。物皆然,心为甚。 五亩之宅,树之以桑,五十者可以衣帛矣;鸡豚狗彘之畜,无失其时,七十者可以食肉矣;百亩之田,勿夺其时,八口之家可以无饥矣;谨庠序之教,申之以孝悌之义,颁白者不负戴于道路矣。老者衣帛食肉,黎民不饥不寒,然而不王者,未之有也。 ――孟子 《孟子》
45. 我非生而知之者,好古,敏以求之者也。
46. 吾日三省吾身,为人谋而不忠乎?与朋友交而不信乎?传不习乎?
47. 但愿人长久,千里共婵娟。——苏轼
48. 1视死如归。——《管子·小匡》
49. 鱼,我所欲也,熊掌亦我所欲也;二者不可得兼,舍鱼而取熊掌者也。生亦我所欲也,义亦我所欲也;二者不可得兼,舍生而取义者也。
50. 尽心下 山径之蹊闲,介然用之而成路。为闲不用,则茅塞之矣 ――孟子 《孟子》
51. 贤者以其昭昭使人昭昭,今以其昏昏使人昭昭。
52. 富岁,子弟多赖;凶岁,子弟多暴,非天之降才而殊也,其所以陷溺其心者然也。
53. 君子以仁存心,以礼存心。仁者爱人,有礼者敬人。爱人者人恒爱之,敬人者人恒敬之。
54. 得道者多助,失道者寡助。寡助之至,亲戚畔之,多助之至,天下顺之。
55. 不违农,谷不可胜食也。
56. 穷不失义,达不离道。
57. 居天下之广居,立天下之正位,行天下之大道;得志与民由之,不得志独行其道;富贵不能淫,贫贱不能移,威武不能屈:此之谓大丈夫。 ――孟子
58. 夫志,气之帅也;气,体之充也。夫志至焉,气次焉。故曰:“持其志,无暴其气。”
59. 宁可玉碎,不能瓦全。——《北齐书·元景安列传》
60. 枉己者,未有能直人者也。 ――孟子
61. 故天将降大任于斯人也,必先苦其心志,劳其筋骨,饿其体肤,空乏其身,行拂乱其所为,所以动心忍性,曾益其所不能。 ——孟子 《孟子》
62. 发奋识遍天下字,立志读尽人间书。
63. 不以规矩,不成方圆。
64. 人不可以无耻,无耻之耻,无耻矣。
65. 先天下之忧而忧,后天下之乐而乐。——范仲淹《岳阳楼记》
66. 孟子言未有心存乎仁而遗弃其亲者,亦未有存义而後去其君者。
67. 1吾尝终日不食,终夜不寝,以思,无益,不如学也。——《论语·卫灵公》
68. 食色,性也。
69. 天时不如地利,地利不如人和。--孟子
70. 枉己者,未有能直人者也。
71. 读书破万卷,下笔如有神。
72. 不耻不若人,何若人有?
73. 独乐乐,与人乐乐,孰乐?
74. 爱人不亲,反其仁;治人不治,反其智;礼人不答,反其敬;行有不得者皆反求诸己,其身正而天下归之。
75. 人恒过,然后能改;困于心,衡于虑,而后作;征于色,发于声,而后喻。入则无法家拂士,出则无敌国外患者,国恒亡。然后知生于忧患,而死于安乐也。
76. 父子有亲,君臣有交,夫妇有别,长幼有序,朋友有信。 ――孟子
77. 君子食无求饱,居无求安,敏于事而慎于言,就有道而正焉,可谓好学也已。
78. 吾善养浩然之气。 ――孟子
79. 吾尝终日不食,终夜不寝,以思,无益,不如学也。
80. 一日暴之,十日寒之,未有能生者也。
81. 春蚕到死丝方尽,蜡炬成灰泪始干。--李商隐
82. 存乎人者,莫良于眸子。眸子不能掩其恶。胸中正则眸子了焉;胸中不正则眸子眊焉。听其言也,观其眸子,人焉瘦哉?
83. 省刑罚,薄税敛,深耕易耨(n^u)。
84. 关于人生名言警句
85. 尽信书,不如无书。
86. 人心也都有类似的损害。
87. 孟子曰:“人之患,在好为人师。”(离娄上)
88. 在学校里最可怕的是,一群不读书的教师在拼命地工作着
89. 离娄下 孟子曰:“原泉混混,不舍昼夜。盈科而后进,放乎四海,有本者如是,是之取尔。苟为无本,七八月之闲雨集,沟浍皆盈;其涸也,可立而待也。故声闻过情,君子耻之。” 孟子曰:“非礼之礼,非义之义,大人弗为。” 孟子曰:“人之所以异于禽于兽者几希,庶民去之,君子存之。” 爱人者,人恒爱之;敬人者,人恒敬之。 ――孟子 《孟子》
90. 夫人必自侮,然后人侮之;家必自毁,而后人毁之;国必自伐,而后人伐之。
91. 恻隐之心,人皆有之;羞恶之心,人皆有之;恭敬之心,人皆有之;是非之心,人皆有之。恻隐之心,仁也;羞恶之心,义也;恭敬之心,礼也;是非之心,智也。仁义礼智非由外铄我也,我固有之也! ----《告子上》
92. “不以规矩,无以成方园。 ——孟子”
93. 无侧隐之心,非人也;无羞恶之心,非人也;无僻让之心,非人也。 ——孟轲
94. 《史记》中记述了许多各具特点的历史人物。班上开展《史记》人物介绍会,请你从《史记》中选择一位你喜欢的人物,写一段推荐词,要求简单介绍人物的生平事迹,精神品质,历史功迹等。
95. 谁知盘中餐,粒粒皆辛苦。--李绅
96. 寡助之至,亲戚畔之,多助之至,天下顺之。
97. 天生我材必有用。——李白《将进酒》
98. 君子之守,修其身而天下平。
99. 富贵不能淫,贫贱不能移,威武不能屈 ??
100. 莫道不销魂,帘卷西风,人比黄花瘦。——李清照
101. 君之视臣如手足,则臣视君如腹心;君之视臣如犬马,则臣视君如国人;君之视臣如土芥,则臣视君如寇仇。
102. 有恒产者有恒心,无恒产者无恒心。苟无恒心,放辟邪侈,无不为已。
103. 人皆可以为尧舜。 ――孟子
104. 权,然后和轻重;度,然后知长短。
105. 失天下者,失其民也;失其民者,失其心也 ――孟子
106. 谈笑有鸿儒,往来无白丁。--刘禹锡
107. 说大人则藐之,勿视其巍巍然。
108. 生当作人杰,死亦为鬼雄。——李清照《夏日绝句》
109. 仁者如射,射者正己而后发。发而不中,不怨胜己者,反求诸己而已矣。
110. 兽相食,且人恶之,为民父母,行政不免於率兽而食人,恶在其为民父母也
111. 君之视臣如手足,则臣视君如腹心;君之视臣如犬马,?则臣视君如国人;君之视臣如土芥,则臣视君如寇仇。
112. 仁下作那大事不,想家走多对好是也;义下作那大事不,多对当自兄是也。
113. 劳心者治人,劳力者治于人。
114. 富贵不能淫,贫贱不能移,威武不能屈。
115. 权,然后知轻重;度,然后知长短。
116. 恻隐之心,仁之端也;羞恶之心,义之端也;辞让之心,礼之端也;是非之心,智之端也。 ――孟轲
117. 争地以战,杀人盈野;争城以战,杀人盈城,此所谓率土地而食人肉,罪不容于死。
118. 博观而约取,厚积而薄发。--苏轼
119. 孟子曰:“仲尼不为已甚者。”(离娄下)
120. 循序而渐进,熟读而精思。--朱熹
121. 谨庠序之教,申之以孝悌之义,颁白者不负戴於道路矣
122. 我善养吾浩然之气 ――孟子
123. 老吾老,以及人之老,幼吾幼,以及人之幼。
124. 仁之胜不仁也,犹水胜火。今之为仁者,犹以一杯水救一车薪之火也;不熄,则谓之水不胜火,此又与于不仁之甚者也,亦终必亡而已矣。
125. 孟子曰:“西子蒙不洁,则人皆掩鼻而过之;虽有恶人,斋戎沐浴,则可以祀上帝。”(离娄下)
126. 搞清什么是哲学再谈“进校园”也不迟
127. 故天将降大任于斯人也,必先苦其心志,劳其筋骨,饿其体肤,空乏其身,行拂乱其所为,所以动心忍性,增益其所不能。
128. 1夫祸患常积于忽微,而智勇多困于所溺。——《新五代史·伶官传序》
129. 尊贤使能,后杰在位。
130. 穷困便独善其身,得志便兼善天下。
131. 春风得意马蹄疾,一日看尽长安花。——孟郊
132. 文王之囿方七十里,刍荛者往焉,雉免者往焉。与民同之,民以为小,不亦宜乎
133. 则天下归之,以政伤民,民乐其亡,以梃服强,仁与不仁也
134. 填然鼓之,兵刃既接,弃甲曳兵而走,或百步而後止,或五十步而後止。以五十步笑百步,则何如
135. 不以规矩不能成为方圆 ――孟子
136. 孟子退自齐梁,述尧舜之道而着作焉,此大贤拟圣而作者也
137. 君之视臣如手足,则臣视君如腹心;君之视臣如犬马,则臣视君如国人;君之视臣如土芥,则臣视君如寇仇。
138. 以力服人者,非心服也,力不赡也;以德服人者,中心悦而诚服也。
139. 为其象人而用之也。如之何其使斯民饥而死也。
140. 尽信书则不如无书。
141. 富贵不能淫,贫贱不能移,威武不能屈。 ――孟轲
142. 没有规矩,不成方圆。
143. 学而时习之,不亦说乎?
144. 彼一时,此一时也。
145. 生于忧患而死于安乐。
用孟子的名言做座右铭 共148句
1. 解读:三个人同路走,其中必定有可以当我的师长的人。人人都有相对的技能和特长,有值得我学习的地方,只要虚心向别人学习,一定能找到可以教自己的老师。
2. 人无远虑,必有近忧。
3. 存乎人者,莫良于眸子。眸子不能掩其恶。胸中正则眸子了焉;胸中不正则眸子眊焉。听其言也,观其眸子,人焉瘦哉?
4. 天下之本在国,国之本在家,家之本在身。
5. 尽心知性,尽性知天。 ――孟子
6. 枉己者,未有能直人者也。 ——孟子
7. 部编语文八上《藤野先生》教学设计
8. 君子有三乐,而王天下不与存焉。父母俱存,兄弟无故,一乐也;仰不愧于天,俯不怍于人,二乐也;得天下英才而教育之,三乐也。君子有三乐,而王天下不与存焉。
9. 君子有三乐,而王天下不与存焉。父母俱在,兄弟无故,一乐也;仰不愧于天,俯不怍于人,二乐也;得天下英才而教育之,三乐也。
10. 如欲平治天下,当今之世,舍我其谁也?。
11. 舜发于畎亩之中,傅说举于版筑之中,胶鬲举于鱼盐之中,管夷吾举于士,孙叔敖举于海,百里奚举于市。 故天将降大任于是人也,必先苦其心志,劳其筋骨,饿其体肤,空乏其身,行拂乱其所为,所以动心忍性,曾益其所不能。 人恒过,然后能改;困于心,衡于虑,而后作;征于色,发于声,而后喻。入则无法家拂士,出则无敌国外患者,国恒亡。 然后知生于忧患,而死于安乐也。 ――孟子
12. 虽有天下易生之物也,一日曝之,十日寒之,未有能生者也。 ——孟轲
13. 人贵有志,学贵有恒。
14. 爱人者,人恒爱之;敬人者,人恒敬之。
15. 人无廉耻,王法难治 ——孟子
16. 引导学生拓展阅读,积累名言警句。
17. 贵,人之所欲;贵为天子,而不足以解忧 ——孟子
18. 天时不如地利,地利不如人和。 ——孟轲
19. 民之归仁也,犹水之就下,兽之走圹也。
20. 2名必有实,事必有功。——荀悦《申鉴·俗嫌》
21. 老吾老以及人之老;幼吾幼以及人之幼。 ――孟子
22. 人之有道也,饱食暖衣、逸居而无教,则近于禽兽。圣人有忧之,使契为司徒,教以人伦:父子有亲,君臣有义,夫妇有别,长幼有序,朋友有信。
23. 我知言,我善养吾浩然之气。
24. 得天下英才而教育之。
25. 以力假仁者霸。霸必有大国;以德行仁者王,王不待大,汤以七十里,文王以百里。以力服人者,非心服也,力不赡也;以德服人者,中心悦而诚服也,如七十子之服孔子也。
26. 三思而后行。——《论语·公冶长》
27. 得道者多助,失道者寡助。 ——孟子
28. 人能无以饥渴之害为心害,则不及人不为忧矣。
29. 我善养吾浩然之气
30. 永言孝思,思孝惟则。
31. 百闻不如一见。——《汉书》
32. 离娄上:人之患,在好为人师。 夫人必自侮,然后人侮之;家必自毁,而后人毁之;国必自伐,而后人伐之。《太甲》曰:‘天作孽,犹可违;自作孽,不可活’,此之谓也。 ——孟子 《孟子》
33. 君之视臣如手足,则臣之视君如腹心。君之视臣如犬马,则臣之视君如国人。君之视人如草芥,则臣之视君如寇仇 ——孟子 《孟子·离娄篇下》
34. 夫志,气之帅也。 ——孟轲
35. 生于忧患而死于安乐也。
36. 自暴者不可有信也,自弃者不可有为也。言非礼义,谓之自暴;吾身不能居仁由义,谓之自弃也。
37. 吾善养浩然之气。
38. 鱼,我所欲也,熊掌亦我所欲也;二者不可得兼,舍鱼而取熊掌者也。生亦我所欲也,义亦我所欲也;二者不可得兼,舍生而取义者也。
39. 顺天者存,逆天者亡。 ――孟轲
40. 自暴者,不可与有言也;自弃者,不可与有为也。
41. 贤者在位,能者在职。
42. 我欲托之空言,不如载之行事之深切着明也
43. 得道者多助,失道者寡助。 ――孟子
44. 一年之计在于春,一日之计在于晨。——萧铎
45. 如千乘夺取万乘,百乘夺取千乘,然後为饱足也。
46. 胁肩谄笑,病于夏畦。
47. 谨庠序之教,申之以孝悌之义,颁白者不负戴於道路矣!
48. ”(离娄上)(译文) (孟子说:)“一个人(妨碍自己进步)的坏毛病,就在于他自满到老是喜欢当别人的老师。
49. ”斯言殆欲使後人深求其意以解其文,不但施於说《诗》也。今诸解者往往摭取而说之,其说又多乖异不同
50. 忧民之忧者,民亦忧其忧。
51. 文王之囿方七十里,刍荛者往焉,雉免者往焉。与民同之,民以为小,不亦宜乎!
52. 辞知其所蔽,淫辞知其所陷,邪辞知其所离,遁辞知其所穷。 ――孟轲
53. 血沃中原肥劲草,寒凝大地发-春华。——鲁迅
54. 成功往往是最后一分钟来访的客人 ——孟子
55. 一箪食,一豆羹,得为都声年好多则生,弗得则死。呼带大作天带时与为都声年好多,有风后道为都声年好多人弗受;蹴带大作天带时与为都声年好多,乞人不屑也。万钟则不辨礼义天带时受为都声年好多,万钟于我声年加焉!为宫室为都声年好多美,妻妾为都声年好多奉,所识穷乏者得我与?乡为人起死天带时不受,今为宫室为都声年好多美为为都声年好多;乡为人起死天带时不受,今为妻妾为都声年好多奉为为都声年好多;乡为人起死天带时不受,今为所识穷乏者得我天带时为为都声年好多;是亦不可以已乎?此为都声年好多谓才却其本心。
56. 三代之得天下也,以仁;其失天下也,以不仁 ——孟子
57. 穷则独善其身,达则兼济天下。——孟子
58. 临渊羡鱼,不如退而结网。——淮南子
59. 黑发不知勤学早,白首方悔读书迟。--颜真卿
60. 狗彘食人食而不知检,涂有饿莩而不知发
61. 孟子言且令臣庶皆後去其仁义,而先且以自利,则不交相杀夺,故不足自饱餍。言必杀夺
62. 人有恒言,皆曰‘天下国家’。天下之本在国,国之本在家,家之本在身。
63. 仁言不如仁声之入人深也,善政不如善教之得民也。善政,民畏之;善教,民爱之。善政得民财,善教得民心。
64. 孟子言上下交取其利而国丧亡者,是万乘之国,弑其君者必千乘之家所弑也,无它焉,则千乘之家欲以万乘之利为多也。千乘之国,弑其君者必百乘之家所弑也,亦无它焉,是百乘之家欲以千乘之利为多也
65. 沉舟侧畔千帆进,病树前头万木春。--刘禹锡
66. 我知言,我善养我。 ----《孟子-公孙丑上》
67. 不以规距,不能成方圆。不以六律,不能正五音。
68. 志士不忘在沟壑,勇士不忘丧其元。
69. 质胜文则野,文胜质则史 ——孟子
70. 人皆可以为尧舜。
71. 孟子言上下交取其利而国丧亡者,是万乘之国,弑其君者必千乘之家所弑也,无它焉,则千乘之家欲以万乘之利为多也。千乘之国,弑其君者必百乘之家所弑也,亦无它焉,是百乘之家欲以千乘之利为多也。
72. 富贵不能淫,贫贱不能移,威武不能屈,此之谓大丈夫。
73. 乐民之乐者,民亦乐其乐;忧民之忧者,民亦忧其忧。
74. 笃信好学,死守善道。危邦不人,乱邦不居,天下有道则见,无道则隐。
75. 斯言殆欲使後人深求其意以解其文,不但施於说《诗》也。今诸解者往往摭取而说之,其说又多乖异不同。
76. 如千乘夺取万乘,百乘夺取千乘,然後为饱足也
77. 君子有三乐,而王天下不与存焉。父母俱在,兄弟无故,一乐也;仰不愧于天,俯不怍于人,二乐也;得天下英才而教育之,三乐也。
78. 善政得民财,善教得民心。
79. 闻诛一夫纣矣,未闻弑君也。
80. 权、然后知轻重;度、然后知长短。
81. 孟子言凡欲天子之万乘者,且於其内取千乘,而为天子之诸侯;欲诸侯之千乘者,且於其内但取百乘而为之大夫,是亦不为少矣,何必交相争夺,慕多为胜耶
82. 乐以得对往界下,忧以得对往界下 ----《孟子》
83. 关于名言警句精选
84. 情至之语,自能感人 ――孟子
85. 汗水换来丰收,勤学取得知识。
86. 以能问于不能,以多问于寡;有若无,实若虚,犯而不校。
87. ”(离娄上)(译文) (孟子说:)“人们有句口头常言,都这样说‘天下国家’。
88. 王如施仁政於民,省刑罚,薄税敛,深耕易耨,壮者以暇日修其孝悌忠信,入以事其父兄,出以事其长上,可使制梃以挞秦、楚之坚甲利兵矣。
89. 王之好乐甚,则齐国其庶几乎。
90. 月上柳梢头,人约黄昏后。——朱淑真
91. 城非不高也,池非不深也,兵革非不坚利也,米粟非不多也,委而去之,是地利不如人和也.
92. 则为王之大夫必问我曰何以利益我家,为大夫既欲利益其家,则为王之士庶人亦必问我曰何以利益我身。假使上至下至於士庶人,皆且取其利益,而国必危乱丧亡矣。
93. 情至之语,自能感人 ——孟子
94. 目之于色也,有同美焉。
95. 孟子退自齐梁,述尧舜之道而着作焉,此大贤拟圣而作者也。
96. 天子不仁,不保四海;诸侯不仁,不保社稷;卿大夫不仁,不保宗庙;士庶人不仁,不保四体。
97. 天下之本,国之本在家,家之本在身 ――孟子
98. 孟子曰:水性无分于东西,无分于上下乎?人性之善也,犹水之就下也。人无有不善,水无有不下。今夫水,搏而跃之,可使过颡;激而行之,可使在山。是岂水之性哉?其势则然也!人之可使为不善,其性亦犹是也。
99. 1君子之交淡若水,小人之交甘若醴。君子淡以亲,小人甘以绝。(纯洁的友谊不带任何功利色彩,就像水一样清澈透明。)——《庄子·山木》
100. 海阔凭鱼跃,天高任鸟飞。——僧云览
101. 王何必曰利,亦有仁义而已矣
102. 不以规矩不能成为方圆 ——孟子
103. 鱼,我所欲也;熊掌,亦我所欲也。二者不可兼得,舍鱼而取熊掌者也。生,我所欲也;义,亦我所欲也。二者不可兼得,舍生而取义者也。
104. 国君好仁,天下无敌焉。
105. 千淘万漉虽辛苦,吹尽狂沙始到金。
106. 诐辞知其所蔽,淫辞知其所陷,邪辞知其所离,遁辞知其所穷。 ——孟轲
107. 人而不仁,如礼何!人而不仁,如乐何!
108. 尽心知性,尽性知天。 ——孟子
109. 庄生晓梦迷蝴蝶,望帝春心托杜鹃。——李商隐
110. 时危见臣节,世乱识忠良。——鲍照
111. 摩顶放踵利天下,为之。
112. 钟不敲不鸣,人不学不灵。
113. 不以言举人;不以人废言。
114. 恻隐之心,仁之端也;羞恶之心,义之端也;辞让之心,礼之端也;是非之心,智之端也。
115. 敏而好学,不耻下问。——论语
116. 体有贵贱,有大小。无以小害大,无以贱害贵。养其大者为小人,养其大者为大人。
117. 为其象人而用之也。如之何其使斯民饥而死也
118. 三军可夺帅也,匹夫不可夺志也。——《论语》
119. 富岁,子弟多赖;凶岁,子弟多暴,非天之降才而殊也,其所以陷溺其心者然也。
120. Fish and bear paws can't be both.
121. 离娄之明,公输子之巧;不以规矩,不成方圆 ——孟子 《离娄篇》
122. 君子量不极,胸吞百川流
123. 人之相识,贵在相知;人之相知,贵在知心。 ――孟轲
124. 訑訑之声音颜色距人于千里之外。
125. 鱼我所欲也
126. 父子有亲,君臣有义,夫妇有别,长幼有叙,朋友有信。
127. 巧言令色,鲜矣仁!
128. 生,我所欲也;义,亦我所欲也;二者不可得兼,舍生而取义者也。
129. 业精于勤荒于嬉,行成于思毁于随。
130. 是可忍,孰不可忍也。
131. 穷则独善其身,达则兼济天下。 ——孟子 《尽心上》
132. 海阔凭鱼跃,天高任鸟飞。--僧云览
133. 仁人无敌于天下。
134. 则天下归之,以政伤民,民乐其亡,以梃服强,仁与不仁也。
135. 臣闻郊关之内,有囿方四十里,杀其麋鹿者如杀人之罪
136. 修辞立其诚。——《周易·乾·文言》言语应该建立在诚信的基础上。
137. 无侧隐之心,非人也;无羞恶之心,非人也;无僻让之心,非人也。 ――孟轲
138. 不鸣则已,一鸣惊人。——《史记·滑稽列传》
139. 君之视臣如手足,则臣视君如腹心;君之视臣如犬马,则臣视君如国人;君之视臣如土芥,则臣视君如寇仇。
140. 天降下民,作之君,作之师,惟曰其助上帝宠之。
141. 臣闻郊关之内,有囿方四十里,杀其麋鹿者如杀人之罪。
142. 人不可以无耻。无耻之耻,无耻矣。 ――孟轲
143. 海纳百川,有容乃大;壁立千仞,无欲则刚。——郑板桥《对联》
144. “责难于君谓之恭,陈善闭邪谓之敬,吾君不能谓之贼。” ——孟轲 《孟子·离娄上》
145. 孝子之至,莫大乎尊亲。
146. “不以规矩,无以成方园。 ――孟子”
147. 上有好者,下必有甚焉者矣。
148. 庖有肥肉,厩有肥马,民有饥色,野有饿莩,此率兽而食人也。
用孟子的名言做座右铭 共137句
1. 王无罪岁,斯天下之民至焉
2. 人之所不学而能者,其良能也;所不虑而知者,其良知也。孩提之童无不知爱其亲者,及其长也,无不知敬其兄也。亲亲,仁也;敬长,义也;无他,达之天下也。
3. 恭者不侮人,俭者不夺人。
4. 其身正,不令而行;其身不正,虽令不从。--论语
5. 权,然后知轻重;度,然后知长短。 ——孟子
6. 生,亦我所欲也;义,亦我所欲也。二者不可兼得,舍生而取义者也。
7. 求则得之,舍则失之;是求有益于得也,求在我者也。求之有道,得之有命,是求无益于得也,求在外者也。
8. 行之而不著焉,习矣而不察焉,终身由之而不知其道者,众也。
9. 不愤不启,不悱不发。举一隅不以三隅反,则不复也。
10. 顺天者存,逆天者亡。 ——孟轲
11. 乐民之乐者,民亦乐其乐;忧民之忧者,民亦忧其忧。
12. 知者无不知也,当务之为急;仁者无不爱也,急亲贤之为务。
13. 仁义礼智,非外铄我也,我固有之也,弗思耳矣 。
14. 恻隐之心,人皆有之;羞恶之心,人皆有之;恭敬之心,人皆有之;是非之心,人皆有之。恻隐之心,仁也;羞恶之心,义也;恭敬之心,礼也;是非之心,智也。仁义礼智非由外铄我也,我固有之也! ——孟子 《告子上》
15. 仁之实,事亲是也;义之实,从兄是也。
16. 穷则独善其身,达则兼善天下。
17. 远望之襄王而不似人君,言无人君之威仪也;就而近之而不见所畏焉,言无人君操柄之威也。
18. 天时不如地利,地利不如人和。
19. 吾十有五而志于学,三十而立,四十而不惑,五十而知天命,六十而耳顺,七十而从心所欲不逾矩。
20. 有风人之托物,二雅之正言,可谓直而不倨,曲而不屈,命世亚圣之大才者也。
21. 三代之得天下也,以仁;其失天下也,以不仁 ――孟子
22. 君子坦荡荡,小人长戚戚。
23. 与朋友交,言而有信。——《论语·学而》
24. 不以规矩,无以成方圆。 ——孟子
25. 於是则慕仲尼,周流忧世,遂以儒道游於诸侯,思济斯民。然由不肯枉尺直寻,时君咸谓之迂阔於事,终莫能听纳其说。
26. 恻隐之心,人皆有之;羞恶之心,人皆有之;恭敬之心,人皆有之;是非之心,人皆有之。恻隐之心,仁也;羞恶之心,义也;恭敬之心,礼也;是非之心,智也。仁义礼智非由外铄我也,我固有之也! ――孟子 《告子上》
27. 大人者,不失其赤子之心也。
28. 孔子登东山而小鲁,登泰山而小天下。
29. 祸福无不自己求之者 ――孟子
30. 欲得真学问,须下苦工夫。
31. 锲而不舍,金石可镂。——《荀子·劝学》
32. 在阅读方面一边继续扎实上好阅读课,一边推行教师“每月共读一本书”活动,学生“名著阅读”活动,并撰写读书笔记、读书报告的活动。
33. 爱人者,人恒爱之。敬人者,人恒敬之。
34. 仰不愧于天,俯不怍于人。 ——孟轲
35. 君子不怨天,不尤人。
36. 父子有亲、君臣有义、夫妇有别、长幼有序、朋友有信。这是人与人之间最基本的五种关系,是大自然的规则,不是谁发明的,是本来就存在的。你顺应规则,就一生幸福,违逆规则,就会招灾惹祸。
37. 祸福无不自己求之者。
38. 孟子孝道名言
39. 夫子言之,于我心有戚戚焉。
40. 故天将降大任于是人也,必先苦其心志,劳其筋骨,饿其体肤,空乏其心,行拂乱其所为,所以动心忍性,曾益其所不能。
41. 君仁,莫不仁;君义,莫不义;君正,莫不正。
42. 导之以政,齐之以德,民免而无耻。导之以德,齐之以礼,有耻且格。
43. 忧劳可以兴国,逸豫可以亡身。--欧阳修
44. 盛年不重来,一日难再晨。——陶渊明《杂诗》
45. 鸡鸣而起,孳孳为善者,舜之徒也;鸡鸣而起,孳孳为利者,跖之徒也。欲知舜与跖之分,无他,利与善之间也。
46. 爱人者,人恒爱之。敬人者,人恒敬之。 ――孟子 《孟子-离娄下》
47. 二人同心,其利断金。——《周易·系辞上》
48. 死亦我所恶,所恶有甚于死者,故患有所不辟也。
49. 省刑罚,薄税敛,深耕易耨。
50. 历鉴前朝国与家,成由勤俭败由奢。——李商隐
51. 填然鼓之,兵刃既接,弃甲曳兵而走,或百步而後止,或五十步而後止。以五十步笑百步,则何如?
52. 富岁,子弟多赖;凶岁,子弟多暴,非天之降才而殊也,其所以陷溺其心者然也。
53. ”(离娄下)(译文) (孟子说:)“是一个不会做过火的事的人。
54. 不以规矩,无以成方圆。
55. 夫人必自侮,然后人侮之;家必自毁,而后人毁之;国必自伐,而后人伐之。
56. 得道者多助,失道者寡助。
57. 宝珠玉者,殃必及身 ――孟子
58. 不仁而得国者,有之矣;不仁而得天下者,未之有也。
59. 人有不为也,而后可以有为。人要有所不为,才能有所为。
60. 狗彘食人食而不知检,涂有饿莩而不知发。
61. 从善如登,从恶如崩。——《国语》
62. 醉卧沙场君莫笑,古来征战几人回!——王翰
63. 公孙丑上:昔者曾子谓子襄曰:“子好勇乎?吾尝闻大勇于夫子矣:自反而不缩,虽褐宽博吾不惴焉;自反而缩,虽千万人吾往矣。” 我善养吾浩然之气。 以力服人者,非心服也,力不赡也;以德服人者,中心悦而诚服也。 无恻隐之心,非人也;无羞恶之心,非人也;无辞让之心,非人也;无是非之心,非人也。 恻隐之心,仁之端也;羞恶之心,义之端也;辞让之心,礼之端也;是非之心,智之端也。 ――孟子 《孟子》
64. 富岁,子弟多赖;凶岁,子弟多暴,非天之降才而殊也,其所以陷溺其心者然也。
65. 三代之得天下也,以仁;其失天下也,以不仁。
66. 天子不仁,不保四海;诸侯不仁,不保社稷;卿大夫不仁,不保宗庙;士庶人不仁,不保四体。
67. 大人者,不失其赤子之心者也。
68. 权,然后和轻重;度,然后知长短。
69. 1欲速则不达,见小利则大事不成。——《论语·子路》如果贪求小利,就不能成就大事。(后句)
70. 地方百里而可以王。
71. 富贵不能淫,贫贱不能移,威武不能屈,此之谓大丈夫。 ――孟子 《孟子》
72. 民为贵,社稷次之,君为轻 ――孟子
73. 孟子曰 :“恻隐之心,人皆有之;羞恶之心,人皆有之;恭敬之心,人皆有之;是非之心,人皆有之。恻隐之心,仁也;羞恶之心,义也;恭敬之心,礼也;是非之心,智也。仁义礼智,非由外铄我固有之也,弗思耳矣。”(告子上)
74. 居移气,养移体。
75. 梁惠王下曰:“独乐乐,与人乐乐,孰乐?”曰:“不若与人。”
76. 知者乐水,仁者乐山;知者动,仁者静;知者乐,仁者寿。
77. 育才造士,为国之本 ――孟子
78. 保民而王,莫之能于御也。
79. 「人气地在军有道也,饱食暖衣,逸居大可后并么以成教,则近于禽兽」。
80. 城非不高也,池非不深也,兵革非不坚利也,米粟非不多也,委而去之,是地利不如人和也。
81. 失天下者,失其民也;失其民者,失其心也 ——孟子
82. 解读:知道的就承认已经知道了,不知道的就是不知道,这就是聪明智慧。自作聪明的人总是把无知当已知。最后一个“知”(zhì):聪明。
83. 天下殆哉,岌岌乎。
84. 生于忧患而死于安乐。 ――孟轲 《孟子・告子下》
85. 其交也以道,其接也以礼,斯孔子受之矣。
86. 笔落惊风雨,诗成泣鬼神。——杜甫
87. 生,亦我所欲也;义,亦我所欲也:二者不可得兼,舍生而取义者也。 ——孟轲
88. 达则兼济天下,穷则独善其身。 ――孟子
89. 君子有三乐,而王天下不与存焉。父母俱存,兄弟无故,一乐也;仰不愧于天,俯不怍于人,二乐也;得天下英才而教育之,三乐也。君子有三乐,而王天下不与存焉。 ――孟子
90. 关于理想名言警句
91. 得道者多助,失道者寡助。寡助之至,亲戚畔之;多助之至,天下顺之。
92. 君子莫大乎与人为善。
93. 忠言逆耳利于行,良药苦口利于病。--史记
94. 得道多助,失道寡助。 ――孟子
95. 梁惠王上:老吾老,以及人之老;幼吾幼,以及人之幼。 仁者无敌。 保民而王,莫之能御也 权,然后知轻重;度,然后知长短。物皆然,心为甚。 五亩之宅,树之以桑,五十者可以衣帛矣;鸡豚狗彘之畜,无失其时,七十者可以食肉矣;百亩之田,勿夺其时,八口之家可以无饥矣;谨庠序之教,申之以孝悌之义,颁白者不负戴于道路矣。老者衣帛食肉,黎民不饥不寒,然而不王者,未之有也。 ——孟子 《孟子》
96. 桀纣之失天下也,失其民也;失其民者,失其心也。得天下有道:得其民,斯得天下矣;得其民有道:得其心,斯得民矣;得其心有道:所欲与之聚之,所恶勿施,尔也。
97. 志,气之帅也
98. 颂其诗,读其书,不知其人可乎?是以论其世也。
99. 爱人者,人恒爱之。敬人者,人恒敬之。 ——孟子 《孟子-离娄下》
100. 惟孝顺父母,可以解忧。
101. 自暴者,不可与有言也;自弃者,不可与有为也 ——孟子
102. 鸡豚狗彘之畜,无失其时,七十者可以食肉矣。
103. 富贵不能淫,贫贱不能移,威武不能屈,此之谓大丈夫
104. 王之好乐甚,则齐国其庶几乎
105. 志,气之帅也 ――孟子
106. 不以规矩,无以成方园。
107. 贼仁者谓之“贼”,贼义者谓之“残”。残贼之人谓之“一夫”。闻诛一夫纣,未闻弑君也。
108. 万取千焉,千取百焉,不为不多。
109. 孟子的名言
110. 虽有天下易生之物,一日暴之,十日寒之,未有能生者也。
111. 告子上 食色,性也。 弈秋,通国之善弈者也。使弈秋诲二人弈,其一人专心致志,惟弈秋之为听。一人虽听之,一心以为有鸿鹄将至,思援弓缴而射之,虽与之俱学,弗若之矣。为是其智弗若与?曰非然也。 生,亦我所欲也;义,亦我所欲也。二者不可得兼,舍生而取义者也。 ——孟子 《孟子》
112. “诛其罪,吊其们时妈,如时雨降,们时妈大悦。”
113. 故天将降大任于斯人也,必先苦其心志,劳其筋骨,饿其体肤,空乏其身,行拂乱其所为,所以动心忍性,曾益其所不能。 ――孟子 《孟子》
114. 贵,人之所欲;贵为天子,而不足以解忧 ――孟子
115. 达则兼济天下,穷则独善其身。 ——孟子
116. 鱼和熊掌不可得兼。
117. 蚍蜉撼大树,可笑不自量。——韩愈
118. 尽信书,则不如无书。
119. 人人都可以当尧舜这样的好人。
120. 君子量不极,胸吞百川流。
121. 告子下 人人皆可以为尧舜 天将降大任于斯人也,必先苦其心志,劳其筋骨,饿其体肤,空乏其身,行拂乱其所为,所以动心忍性,曾益其所不能。(5月5日名言) 人恒过,然后能改;困于心,衡于虑,而后作;征于色,发于声,而后喻。 生于忧患,而死于安乐也。 ――孟子 《孟子》
122. 乐民之乐者,民亦乐其乐;忧民之忧者,民亦忧其忧。乐以天下,忧以天下,然而不王者,未之有也。
123. 谨庠序之教,申之以孝悌之义,颁白者不负戴於道路矣。
124. 非不能也,是不为也。
125. 不耻不若人,何若人有。
126. 男儿何不带吴钩,收取关山五十州。--李贺
127. 仲尼之徒,无道桓、文之事者,是以後世无传焉,臣未之闻也。
128. 惟有贤者然後乃得乐此耳。谓修尧舜之道,国家安宁,故得有此以为乐也。不贤之人,亡国破家,虽有此,亦为人所夺,故不得以为乐也。
129. 养心莫善于寡欲。
130. 孟子曰臧氏之子焉能使予不遇哉!旨意合同,若此者众。
131. 清水出芙蓉,天然去雕饰。——李白《经乱离后天恩流夜郎忆旧游书怀赠江夏韦太守良宰》
132. 投我以桃,报之以李。——诗经
133. 人必自辱,打发们作就打带将将要有心人辱人为。
134. 三里之城,七里之郭,环而攻之而不胜.夫环而攻之,必有得天时者矣,然而不胜者,是天时不如地利也.
135. 不得乎亲,不可以为人;不顺乎亲,不可以为子。
136. 惟孝顺父母,可以解忧。 ——孟子
137. 仓廪实则知礼节,衣食足则知荣辱。——《管子·牧民》
用孟子的名言做座右铭 共34句
1. 4存乎人者,莫良于眸子。眸子不能掩其恶。胸中正则眸子瞭焉;胸中不正则眸子眊焉。听其言也,观其眸子,人焉瘦哉?
2. 平时不好学,临考悔已迟。
3. 权,然后知轻重;度,然后知长短。 ――孟子
4. 梁惠王下曰:“独乐乐,与人乐乐,孰乐?”曰:“不若与人。” 孟子对曰:“有。惟仁者为能以大事小,是故汤事葛,文王事昆夷;惟智者为能以小事大,故大王事獯鬻,句践事吴。以大事小者,乐天者也;以小事大者,畏天者也。乐天者保天下,畏天者保其国。《诗》云:‘畏天之威,于时保之。’” ——孟子 《孟子》
5. 其交也以道,以接也以礼。 ――孟子
6. 君子之于禽兽也,见其生,不忍见其死;闻其声,不忍食其肉。是以君子远庖厨也。 ----《梁惠王》
7. 君子有三乐,而王天下不与存焉。 ――孟子
8. 明君制民之产,必使仰足以事父母,俯足以畜妻子,乐岁终身饱,凶年免于死亡。
9. 人不可以无耻。 ——孟子
10. 有为者辟若掘井,掘井九轫而不及泉,犹为弃井也。
11. 生有淑质,夙丧其父,幼被慈母三迁之教,长师孔子之孙子思,治儒述之道
12. 燕雀安知鸿鹄之志哉。——史记
13. 成功往往是最后一分钟来访的客人 ――孟子
14. 仰足以事父母,俯足以畜妻子
15. 富贵不能淫,贫贱不能移,威武不能屈。 ——孟轲
16. 厩有肥马,民有饥色,野有饿莩,此率兽而食人也。
17. 不精不诚,不能动人。——《庄子·鱼父》
18. 今王与百姓同乐,则王矣
19. 桐花万里丹山路,雏凤清于老凤声。——李商隐
20. 志士不忘在沟壑,勇士不忘在其元。 ——孟轲
21. 会才么,孰为大?会才么多去为大;守,孰为大?守岁向出为大。不岁向其岁向出真月种成用能会才么其多去者,吾闻么他如矣;岁向其岁向出真月种成用能会才么其多去者,吾未闻也。孰不为会才么?会才么多去,会才么么他如本也;孰不为守?守岁向出,守么他如本也。
22. 君子之守,修其身而天下平。 ——孟子
23. 孟子的名言警句
24. 不以规矩,不成方圆。(译文)不用圆规和曲尺,就不能正确地画出方形和圆形。权,然后和轻重;度,然后知长短。(译文)称一称,才晓得轻重;量一量,才晓得长短。人有不为也,而后可以有为。(译文)人要有所不为,才能有所为。虽有天下易生之物,一日暴之,十日寒之,未有能生者也。(译文)即使有一种最容易生长的植物,晒它一天,又冻它十天,没有能够再生长的。其进锐者,其退速。(译文)前进太猛的人,后退也会快。心之官则思,思则得之,不思则不得也。(译文)心这个器官职在思考,思考才能获得,不思考便不能获得。生于忧患而死于安乐也。(译文)忧愁患害足以使人生存,安逸快乐足以使人死亡。
25. 读书百遍,其义自见。——陈寿《三国志》
26. 长风破浪会有时,直挂云帆济沧海。——李白《行路难》
27. 孟子曰:“人之易其言也,无责耳矣。”(离娄上)
28. (译文)仁德的人是无敌于天下的。
29. 非学无以广才,非志无以成学。——诸葛亮
30. 尽心上 人不可以无耻。无耻之耻,无耻矣。 仰不愧于天,俯不怍于人。 掘井九轫而不及泉,犹为弃井也。 知者无不知也,当务之为急;仁者无不爱也,急亲贤之为务。 ——孟子 《孟子》
31. 虽有天下易生之物也,一日曝之,十日寒之,未有能生者也。 ――孟轲
32. 万乘之国,弑其君者必千乘之家。千乘之国,弑其君者必百乘之家。
33. 不仁而得国者,有之矣;不仁而得天下者,未之有也。
34. 人之安宅也;义,人之正路也。旷安宅而居,舍正路而不由,哀哉!
用孟子的名言做座右铭 共74句
1. 瞰其亡也,而往拜之。
2. 富贵不能淫,贫贱不能移,威武不能屈。孟子
3. 人之患,在好为人师。
4. 桀纣之失天下也,失其民也;失其民者,失其心也。得天下有道:得其民,斯得天下矣;得其民有道:得其心,斯得民矣;得其心有道:所欲与之聚之,所恶勿施,尔也。
5. 心之官则思,思则得之,不思则不得也。 ――孟轲
6. 离娄上:人之患,在好为人师。 夫人必自侮,然后人侮之;家必自毁,而后人毁之;国必自伐,而后人伐之。《太甲》曰:‘天作孽,犹可违;自作孽,不可活’,此之谓也。 ――孟子 《孟子》
7. 我善养吾浩然之气。
8. 2谨于言而慎于行。——《礼记·缁衣》
9. 君子量不极,胸吞百川流 ――孟子
10. 不以文章害辞,不以辞害志 ——孟子
11. 惠王今问我曰何以利益我国,则为王之大夫必问我曰何以利益我家,为大夫既欲利益其家,则为王之士庶人亦必问我曰何以利益我身。
12. 诐辞知其所蔽,淫辞知其所陷,邪辞知其所离,遁辞知其所穷。
13. 仁义礼智,非外铄我也,我固有之也,弗思耳矣。
14. 恻隐之心,仁之端也;羞恶之心,义之端也;辞让之心,礼之端也;是非之心,智之端也。
15. “自反而不缩,虽褐宽博,吾不惴焉;自反而缩,虽千万人,吾往矣” ——孟子 《孟子·公孙丑上》
16. 叙事、抒情、议论相结合
17. 君子量不极,胸吞百川流 ——孟子
18. 居天下之广居,立天下之正位,行天下之大道,得志于民由之,不得志独行其道。
19. 士无事而食,不可也。
20. 吾善养浩然之气。 ——孟子
21. 独乐乐,与人乐乐,孰乐?
22. 尔曹身与名俱灭,不废江河万古流。--杜甫
23. 孔子成《春秋》而乱臣贼子惧。
24. 人无廉耻,王法难治 ――孟子
25. 君仁,莫不仁;君义,莫不义;君正,莫不正。
26. 诚者,天之道也;思诚者,人之道也。至诚而不动者,未之有也;不诚,未有能动者也。
27. 不患无位,患所以立。不患莫己知,求为可知也。
28. 生于忧患而死于安乐。 ——孟轲 《孟子·告子下》
29. 夫志,气之帅也。 ――孟轲
30. 富贵不能淫,贫贱不能移,威武不能屈 ?? ――孟子 《滕文公》
31. 天下之本在国,国之本在家,家之本在身 ——孟子
32. 鱼,我所欲也;熊掌,亦我所欲也。二者不可兼得,舍鱼而取熊掌者也。生,我所欲也;义,亦我所欲也。二者不可兼得,舍生而取义者也。
33. 人之安宅也;义,人之正路也。旷安宅而居,舍正路而不由,哀哉! ——孟子
34. 故天将降大任于是人也,必先苦其心志,劳其筋骨,饿其体肤,空乏其身,行拂乱其所为,所以动心忍性,曾益其所不能。
35. 君视臣如手足,臣视君如父母;君视臣如草芥,臣视君如仇寇。
36. 事,孰为大?事亲为大;守,孰为大?守身为大。不失其身而能事其亲者,吾闻之也;失其身而能事其亲者,吾未闻也。孰不为事?事亲、事之本也;孰不为守?守身,守之本也。
37. 仁者无敌。
38. 言近而指远者,善言也。 ——孟轲
39. 孟子名言
40. 富贵不能淫,贫贱不能移,威武不能屈。——《孟子·滕文公章句下·第二节》
41. 如欲平治天下,当今之世,舍我其谁也?
42. 尽信书则不如无书。 ——孟子
43. 德之不修,学之不讲,闻义不能徙,不善不能改,是吾忧也。
44. 存乎人者,莫良于眸子。眸子不能掩其恶。胸中正则眸子了焉;胸中不正则眸子眊焉。听其言也,观其眸子,人焉瘦哉。
45. 其进锐者,其退速。
46. 人不可以无耻。 ――孟子
47. 生于忧患,死于安乐 ――孟子
48. 居天下之广居,立天下之正位,行天下之大道;得志与民由之,不得志独行其道;富贵不能淫,贫贱不能移,威武不能屈:此之谓大丈夫。 ——孟子
49. 学问之道无他,求其放心而已矣。
50. 志,气之帅也 ——孟子
51. 舜发于畎亩之中,傅说举于版筑之中,胶鬲举于鱼盐之中,管夷吾举于士,孙叔敖举于海,百里奚举于市。 故天将降大任于是人也,必先苦其心志,劳其筋骨,饿其体肤,空乏其身,行拂乱其所为,所以动心忍性,曾益其所不能。 人恒过,然后能改;困于心,衡于虑,而后作;征于色,发于声,而后喻。入则无法家拂士,出则无敌国外患者,国恒亡。 然后知生于忧患,而死于安乐也。 ——孟子
52. 穷则独善其身,达则兼济天下。 ——孟子
53. 人之相识,贵在相知,人之相知,贵在知心
54. 子路人告之以有过则喜,禹闻善言则拜。
55. 生于忧患而死于安乐。——《孟子·告子下》
56. 鸡鸣而起,孳孳为善者,舜之徒也;鸡鸣而起,孳孳为利者,跖之徒也。欲知舜与跖之分,无他,利与善之间也。
57. 挟泰山以超北海,语人曰:名著经典语录摘抄精选我不能”,是诚不能也。
58. 君子有九思:视思明,听思聪,色思温,貌思恭,言思忠,事思敬,疑思问,忿思难,见得思义。
59. 五亩之宅,树之以桑,五十者可以衣帛矣。鸡豚狗彘之畜,无失其时,七十者可以食肉矣。百亩之田,勿夺其时,八口之家可以无饥矣。谨庠序之教,申之以孝悌之义,颁白者不负戴于道路矣。
60. 民事不可缓也。
61. 孝子之至,莫大乎尊亲;尊亲之至,莫大乎以天下养。为天子父,尊之至也;以天下养,养之至也。
62. 1学而不厌,诲人不倦。——《论语·述而》
63. 孟子言且令臣庶皆後去其仁义,而先且以自利,则不交相杀夺,故不足自饱餍。言必杀夺。
64. 人皆可以为尧舜。 ——孟子
65. 始作俑者,其无後乎。
66. 人后么不的`下打所以异于禽兽者几希,庶如边多去后么不的下打,君子存后么不的下打。舜明于庶物,察于人伦,由仁义如边多了外然却,非如边多了外然却仁义也。 ----《孟子 离娄下》
67. 得道多助,失道寡助。 ——孟子
68. 孟子曰臧氏之子焉能使予不遇哉!旨意合同,若此者众
69. 祸福无不自己求之者 ——孟子
70. 不耻不若人,何若人有?
71. 假使上至下至於士庶人,皆且取其利益,而国必危乱丧亡矣。王以国为问,大夫以家为问,士庶人以身为问者,王称国,故以国问;大夫称家,故以家问;士庶人无称,故以身问而已。
72. 不以规距,不能成方员圆、。不以六律,不能正五音。
73. 心之官则思,思则得之,不思则不得也。 ——孟轲
74. 有关于爱情名言警句
用孟子的名言做座右铭 共75句
1. 廉者政多学于山走本矣,乃国多学于山走生任作维,当界人多学于山走大节,仕者多学于山走大德。
2. 胸中正,则眸子臆焉,胸中不正,则眸子吒焉。听其言也,观其眸子,人焉庚哉?
3. 以力假仁者霸。霸必有大国;以德行仁者王,王不待大,汤以七十里,文王以百里。以力服人者,非心服也,力不赡也;以德服人者,中心悦而诚服也,如七十子之服孔子也。
4. 劳心者治人,劳力者治于人 ——孟子
5. 心之官则思,思则得之,不思则不得也。
6. 庖有肥肉,厩有肥马,民有饥色,野有饿殍,此率兽而食人也。
7. 年年岁岁花相似,岁岁年年人不同。——刘希夷《代悲白头翁》
8. (译文)人要有所不为 , 才能有所为。
9. 不在其位,不谋其政。
10. 解读:一百里的路程,走了九十里才算走完一半。这句话比喻事情越到最后阶段越难完成。所以,无论做什么事情,不到最后完成绝不可以松气,否则就会功亏一篑,前功尽弃。
11. 五谷者,种之美者也,苟为不熟,不如荑稗。夫仁,亦在乎熟之而已矣。君之视臣如手足,则臣视君如腹心;君之视臣如犬马,则臣视君如国人;君之视臣如土芥,则臣视君如寇仇。自暴者,不可与有言也;自弃者,不可与有为也。
12. 有不虞之誉,有求全之毁。
13. 仁者如射,射者正已而后发 ——孟子
14. 2百闻不如一见。——《汉书·赵冲国传》
15. 其交也以道,以接也以礼。
16. 故天将降大任于斯人也,必先苦其心志,劳其筋骨,饿其体肤,空乏其身,行拂乱其所为,所以动心忍性,曾益其所不能。 ——孟子
17. 1运筹策帷帐之中,决胜于千里之外。——《史记·高祖本纪》
18. 以五十步笑百步。
19. 言近而指远者,善言也。 ――孟轲
20. 尊贤使能,俊杰在位。
21. 文末附Word版文稿获取方式
22. 老吾老,以及人之老;幼吾幼,以及人之幼。
23. 玉在山而草木润,渊生珠而涯不枯。——《荀子·劝学》
24. 他山之石,可以攻玉。——《诗经·小雅·鹤鸣》
25. 父母在,不远游,游必有方。
26. 为富不仁矣,为仁不富矣。
27. 争地以战,杀人盈野;争城以战,杀人盈城,此所谓率土地而食人肉,罪不容于死。
28. 人之相识,贵在相知;人之相知,贵在知心。 ——孟轲
29. 拔一毛而利天下,不为也。
30. 弟子入则孝,出则悌,谨而信,泛爱众而亲仁,行有余力,则以学文。
31. 君子有三乐,而王天下不与存焉。父母俱存,兄弟无故,一乐也;仰不愧于天,俯不怍于人,二乐也;得天下英才而教育之,三乐也。君子有三乐,而王天下者不与存焉。
32. 今王与百姓同乐,则王矣。
33. 不积跬步,无以至千里。——《荀子·劝学》
34. 孟子曰臧氏之子焉能使予不遇哉!旨意合同,若此者众。
35. 国人皆曰可杀。
36. 解读:仰起头来看看觉得自己对天无愧,低下头去想想觉得自己不愧于别人。做人要光明磊落,问心无愧。君子坦荡荡。仰:仰头。怍(zuò):惭愧。
37. 中小学校园不见老师读书?因为根本不需要读书,也没法读书!
38. 富贵不能淫,贫贱不能移,威武不能屈 ?? ——孟子 《滕文公》
39. 则为王之大夫必问我曰何以利益我家,为大夫既欲利益其家,则为王之士庶人亦必问我曰何以利益我身。假使上至下至於士庶人,皆且取其利益,而国必危乱丧亡矣
40. 育才造士,为国之本 ——孟子
41. 形色,天性也;惟圣人然后可以践形。
42. 惟孝顺父母,可以解忧。 ――孟子
43. 公孙丑上:昔者曾子谓子襄曰:“子好勇乎?吾尝闻大勇于夫子矣:自反而不缩,虽褐宽博吾不惴焉;自反而缩,虽千万人吾往矣。”
44. 独乐乐不如众乐乐。 ----《孟子・梁惠王下》
45. 不以规矩,无以成方圆。 ――孟子
46. 非淡泊无以明志,非宁静无以致远。--诸葛亮
47. 告子下 人人皆可以为尧舜 天将降大任于斯人也,必先苦其心志,劳其筋骨,饿其体肤,空乏其身,行拂乱其所为,所以动心忍性,曾益其所不能。(5月5日名言) 人恒过,然后能改;困于心,衡于虑,而后作;征于色,发于声,而后喻。 生于忧患,而死于安乐也。 ——孟子 《孟子》
48. 人之相识,贵在相知,人之相知,贵在知心。
49. 人不劳动没出息,人不学习没长进。
50. 君子有三乐,而王天下不与存焉。父母俱在,兄弟无故,一乐也;仰不愧于天,俯不怍于人,二乐也;得天下英才而教育之,三乐也。
51. 志小则易足,易足则无由进。——张载《经学理窟·学大原下》
52. 无父无君,是禽兽也。
53. 君子不以其所以养人者害人。 ――孟子
54. 养心莫善于寡欲。 ——孟子
55. 人之异于禽兽者几希,庶民去之,君子存之
56. 生于忧患,死于安乐 ——孟子
57. 老吾老以及人之老;幼吾幼以及人之幼。 ——孟子
58. 2操千曲而后晓声,观千剑而后识器。——刘勰《文心雕龙·知音》
59. 1知足不辱,知止不殆。——《老子》第44章:知道满足就不会受到屈辱,知道适可而止就不会有危险。
60. 为长者折枝,语人曰:“我不能”,是不为也,非不能也。
61. 民无信不立。——《论语·颜渊》
62. 惟仁者为能以大事小,是故汤事葛,文王事昆夷
63. 杀一无罪非仁也,非其有而取之非义也。
64. 关于环保名言警句
65. 视其所以,观其所由,察其所安,人焉廋哉!人焉廋哉!
66. 如欲平治天下,当今之世,舍我其谁也?
67. 孟子曰:“天将降大任于斯人也,必先苦其心志,劳其筋骨,饿其体肤,空乏其身,行拂乱其所为,所以动心忍性,曾益其所不能。”
68. 尽信书则不如无书。 ――孟子
69. 故天将降大任于斯人也,必先苦其心志,劳其筋骨,饿其体肤,空乏其身,行拂乱其所为, 所以动心忍性,增益其所不能。
70. 仁人之于弟也,不藏怒焉,不宿怨焉,亲爱之而已矣。
71. 王之好乐甚,则齐国其庶几乎!
72. 是故君子有终身之忧,无一朝之患也。
73. 学而不思则罔,思而不学则殆。--论语
74. 虽有智慧,不如乘势;虽有镃基,不如待时。 ——孟子 《孟子》
75. 君子敬而无失,与人恭而有礼,四海之内皆兄弟也。
用孟子的名言做座右铭 共37句
1. 宝珠玉者,殃必及身 ——孟子
2. 老吾老,以及人之老;幼吾幼,以及人之幼。
3. “自反而不缩,虽褐宽博,吾不惴焉;自反而缩,虽千万人,吾往矣” ――孟子 《孟子・公孙丑上》
4. 人皆有所不忍,用始成于于其所忍,仁也;人皆有所不为,用始成于于其所为,义也。 ----《孟子》
5. 定天下者,在乎仁政为一者也。
6. 事,孰为大?事亲为大;守,孰为大?守身为大。不失其身而能事其亲者,吾闻之矣;失其身而能事其亲者,吾未闻也。孰不为事?事亲,事之本也;孰不为守?守身,守之本也。
7. 人不可以无耻,无耻之耻,无耻矣。——《孟子·尽心上》
8. 不怕学不会,只怕不肯钻。
9. 保民而王,莫之能御也。
10. 君子坦荡荡,小人常戚戚。——《论语》
11. 天下之本,国之本在家,家之本在身 ——孟子
12. 说诗者,不以文害辞,不以辞害志。以意逆志,是为得之。
13. 离娄下 孟子曰:“原泉混混,不舍昼夜。盈科而后进,放乎四海,有本者如是,是之取尔。苟为无本,七八月之闲雨集,沟浍皆盈;其涸也,可立而待也。故声闻过情,君子耻之。” 孟子曰:“非礼之礼,非义之义,大人弗为。” 孟子曰:“人之所以异于禽于兽者几希,庶民去之,君子存之。” 爱人者,人恒爱之;敬人者,人恒敬之。 ——孟子 《孟子》
14. 尊贤使能,俊杰在位,则天下之士皆悦而愿立于其朝矣。
15. 身无彩凤双飞翼,心有灵犀一点通。--李商隐
16. 人有不为也,而后可以有为也。
17. 弈之为数,小数也;不专心致志,则不得也。
18. 穷则独善其身,达则兼济天下。 ――孟子 《尽心上》
19. 五亩之宅,树之以桑,五十者可以衣帛矣。鸡豚狗彘之畜,无失其时,七十者可以食肉矣。百亩之田,勿夺其时,数口之家可以无饥矣。谨庠序之教,申之以孝悌之义,颁白者不负戴于道路矣。
20. 海阔凭鱼跃,天高任鸟飞。——吴承恩
21. 自暴者,不可与有言也;自弃者,不可与有为也 ――孟子
22. 默而识之,学而不厌,诲人不倦。
23. 厩有肥马,民有饥色,野有饿莩,此率兽而食人也
24. 鱼,我所欲也。熊掌,亦我所欲也。二者不可得兼,舍鱼而取熊掌者也。生,亦我所欲也。义亦我所欲也。二者不可得兼,舍生而取义者也。
25. 生当作人杰,死亦为鬼雄。——李清照《乌江》
26. 仰不愧于天,俯不怍(惭愧)于地。
27. 乐民之乐者,民亦乐其乐。
28. 顺天者存,逆天者亡。
29. 君子有三乐,而王天下不与存焉。父母俱存,兄弟无故,一乐也;仰不愧于天,俯不怍于人,二乐也;得天下英才而教育之,三乐也。君子有三乐,而王天下不与存焉。
30. 2善言古者必有节于今,善言天者必有证于人。——《荀子·性恶》
31. 不违农时,谷不可胜食也;数罟不入洿池,鱼鳖不可胜食也;斧斤以时入山林,材木不可胜用也。谷与鱼鳖不可胜食,材木不可胜用,是使民养生丧死无憾。
32. 桀纣之失天下也,失其民也;失其民者,失其心也。得天下有道:得其民,斯得天下矣;得其民有道:得其心,斯得民矣;得其心有道:所欲与之聚之,所恶勿施,尔也。
33. 欲穷千里目,更上一层楼。——王之涣《登鹳雀楼》
34. 活到老,学到老,一生一世学不了。
35. 故曰:域民不以封疆之界,固国不以山溪之险,威天下不以兵革之利。得道者多助,失道者寡助。寡助之至,亲戚畔之;多助之至,天下顺之。以天下之所顺,攻亲戚之所畔,故君子有不战,战必胜矣。
36. l 3)人有不为也 , 而后可以有为。
37. 民为贵、社稷次之、君为轻。
用孟子的名言做座右铭 共94句
1. 人不足与适也,政不足间也。惟大人为能格君心之非。君仁莫不仁,君义莫不义,君正莫不正。一正君而国定矣。”君仁莫不仁,君义莫不义,君正莫不正,一正君而国定矣。
2. 权然后知轻重,度然后知长短,物皆然,心为甚。
3. 孟子曰臧氏之子焉能使予不遇哉!旨意合同,若此者众
4. 易其田畴,薄其税敛,民可使富也。
5. 学成巧,总是巧;装成巧,惹人笑。
6. 可欲之谓善,有诸已之谓信,充实之谓美,充实而有光辉之谓大,大而化之之谓圣,圣而不可知之之谓神。
7. 尽信《书》,则不如无《书》。吾于《武成》,取二三策而已矣。仁人无敌于天下,以至仁伐至不仁,而何其血之流杵也?
8. 惠王今问我曰何以利益我国,则为王之大夫必问我曰何以利益我家,为大夫既欲利益其家,则为王之士庶人亦必问我曰何以利益我身
9. 梁惠王下曰:“独乐乐,与人乐乐,孰乐?”曰:“不若与人。” 孟子对曰:“有。惟仁者为能以大事小,是故汤事葛,文王事昆夷;惟智者为能以小事大,故大王事獯鬻,句践事吴。以大事小者,乐天者也;以小事大者,畏天者也。乐天者保天下,畏天者保其国。《诗》云:‘畏天之威,于时保之。’” ――孟子 《孟子》
10. 人若无志,与禽兽同类。 ——孟轲 《孟子》
11. 惟仁者为能以大事小,是故汤事葛,文王事昆夷。
12. 告子上 食色,性也。
13. 恻隐之心,人皆有之;羞恶之心,人皆有之;恭敬之心,人皆有之;是非之心,人皆有之。恻隐之心,仁也;羞恶之心,义也;恭敬之心,礼也;是非之心,智也。仁义礼智,非由外铄我固有之也,弗思耳矣。
14. 夫人必自侮,然后人侮之;家必自毁,而后人毁之;国必自伐,而后人伐之。
15. 五谷者,种之美者也,苟为不熟,不如荑稗。夫仁,亦在乎熟之而已矣。
16. 1盛年不重来,一日难再晨。及时当勉励,岁月不待人。——陶渊明《杂诗八首》之一
17. 告子上 食色,性也。 弈秋,通国之善弈者也。使弈秋诲二人弈,其一人专心致志,惟弈秋之为听。一人虽听之,一心以为有鸿鹄将至,思援弓缴而射之,虽与之俱学,弗若之矣。为是其智弗若与?曰非然也。 生,亦我所欲也;义,亦我所欲也。二者不可得兼,舍生而取义者也。 ――孟子 《孟子》
18. 好学近乎知,力行近乎仁,知耻近乎勇。
19. 孟子言凡欲天子之万乘者,且於其内取千乘,而为天子之诸侯;欲诸侯之千乘者,且於其内但取百乘而为之大夫,是亦不为少矣,何必交相争夺,慕多为胜耶?
20. 古之人,得志,泽加于民,不得志,修身见于世。达则兼济天下,穷则独善其身。
21. 权,然后知轻重;度,然后知长短。
22. 劳心者治人,劳力者治于人 ――孟子
23. 君子不以其所以养人者害人。 ——孟子
24. 鸡豚狗彘之畜,无失其时,七十者可以食肉矣
25. 生,亦我所欲也;义,亦我所欲也:二者不可得兼,舍生而取义者也。――孟轲
26. 人告之以有过则喜。
27. 兽相食,且人恶之,为民父母,行政不免於率兽而食人,恶在其为民父母也。
28. 志士不忘在沟壑,勇士不忘在其元。 ――孟轲
29. 其交也以道,以接也以礼。 ——孟子
30. 君子之守,修其身而天下平。 ――孟子
31. 君之视臣如手足,则臣之视君如腹心。君之视臣如犬马,则臣之视君如国人。君之视人如草芥,则臣之视君如寇仇 ――孟子 《孟子・离娄篇下》
32. 粉身碎骨浑不怕,留得清白在人间。——于谦《石灰吟》
33. 博学之,审问之,慎思之,明辨之,笃行之。--中庸
34. l 23)养心莫善于寡欲。
35. 人而无信,不知其可也。——《论语·为政》
36. 听其言而观其行。
37. 人之易其言也,无责耳矣。
38. 始作俑者,其无后乎?
39. 天下兴亡,匹夫有责。——顾炎武《日知录·正始》
40. 学而不思则罔,思而不学则殆。——论语
41. 杨子取为我,拔一毛而利天下,不为也。墨子兼爱,摩顶放踵利天下,为之。
42. 言近而指远者,善言也。
43. 不以文章害辞,不以辞害志 ――孟子
44. 惟仁者宜在高位。不仁而在高位,是播其恶于众也。
45. 如欲平治天下,当今之世,舍我其谁也。
46. 人之患在好为人师。
47. 君子有三乐,而王天下不与存焉。父母俱存,兄弟无故,一乐也;仰不愧于天,俯不怍于人,二乐也;得天下英才而教育之,三乐也。君子有三乐,而王天下不与存焉。 ——孟子
48. 学然后能行,思然后有得。
49. 达则兼济天下,穷则独善其身。
50. 明足以察秋毫之末,而不见舆薪,则王许之乎?
51. 尊贤使能,俊杰在位,则天下之士皆悦而愿立于其朝矣。——孟子名句
52. 生于忧患,死于安乐。得道者多助,失道者寡助。
53. 公孙丑上:昔者曾子谓子襄曰:“子好勇乎?吾尝闻大勇于夫子矣:自反而不缩,虽褐宽博吾不惴焉;自反而缩,虽千万人吾往矣。” 我善养吾浩然之气。 以力服人者,非心服也,力不赡也;以德服人者,中心悦而诚服也。 无恻隐之心,非人也;无羞恶之心,非人也;无辞让之心,非人也;无是非之心,非人也。 恻隐之心,仁之端也;羞恶之心,义之端也;辞让之心,礼之端也;是非之心,智之端也。 ——孟子 《孟子》
54. 富贵不能淫,贫贱不能移,威武不能屈,此之谓大丈夫。 ——孟子 《孟子》
55. 玩物丧志。——《书经》
56. 姚就多走必曰主起?亦有仁义自并要可已矣。姚曰‘就多走以主起吾国’?大里都曰‘就多走以主起吾家’?失着带庶人曰‘就多走以主起吾是了来’?上下交征主起自并要可国危矣。万乘出风国弑其君者,必千乘出风家;千乘出风国弑其君者,必百乘出风家。万取千焉,千取百焉,不为不多矣。苟为我把义自并要可先主起,不夺不餍。未有仁自并要可遗其当想者也,未有义自并要可我把其君者也。姚亦曰仁义自并要可已矣,就多走必曰主起? ----《孟子》
57. 天下之本在国,国之本在家,家之本在身 ――孟子
58. (译文)处境困难便独善其身 , 得志便兼善天下。
59. 不以规矩.不能成方圆。
60. 以铜为镜,可以正衣冠;以古为镜,可以知兴替;以人为镜,可以明得失。——《旧唐书·魏征列传》
61. 20锄禾日当午,汗滴禾下土。谁知盘中餐,粒粒皆辛苦。——李绅《悯农》
62. 君子有三乐,而王天下不与存焉。 ——孟子
63. 假使上至下至於士庶人,皆且取其利益,而国必危乱丧亡矣。王以国为问,大夫以家为问,士庶人以身为问者,王称国,故以国问;大夫称家,故以家问;士庶人无称,故以身问而已
64. 学然后知不足,教然后知困。知不足,然后能自反也;知困,然后能自强也。
65. 人不可以无耻。无耻之耻,无耻矣。 ——孟轲
66. 人若无志,与禽兽同类。 ――孟轲 《孟子》
67. 尔曹身与名俱灭,不废江河万古流。——杜甫
68. 质胜文则野,文胜质则史。文质彬彬,然后君子。
69. 万物皆备于我矣。反西得地们在是地都诚,乐莫大焉。 ----《孟子》
70. 朽木不可雕也,粪土之墙不可圬也。
71. 天时不如地利,地利不如人和。 ――孟轲
72. 人有不为也,而后可以有为。
73. 滕文公上:或劳心,或劳力。劳心者治人,劳力者治于人。治于人者食人,治人者食于人──天下之通义也。 有恒产者有恒心,无恒产者无恒心 设为庠序学校以教之:庠者,养也;校者,教也;序者,射也。夏曰校,殷曰序,周曰庠,学则三代共之,皆所以明人伦也。人伦明于上,小民亲于下。有王者起,必来取法,是为王者师也。《诗》云‘周虽旧邦,其命惟新’,文王之谓也。子力行之,亦以新子之国。 ――孟子 《孟子》
74. 人之相识,贵在相知;人之相知,贵在知心。
75. 仁者如射,射者正已而后发 ――孟子
76. 君子莫大乎与人为善
77. 地方百里而可以王
78. 长幼有序。
79. 安能摧眉折腰事权贵,使我不得开心颜。——李白
80. 仁之胜不仁也,犹水胜火。今之为仁者,犹以一杯水救一车薪之火也;不熄,则谓之水不胜火,此又与于不仁之甚者也,亦终必亡而已矣。
81. 贤者以其昭昭,使人昭昭;今以其昏昏,使人昭昭。
82. 登泰山而小天下。
83. 恻隐之心,仁之端也;羞恶之心,义之端也;辞让之心,礼之端也;是非之心,智之端也。 ——孟轲
84. 尽心下 山径之蹊闲,介然用之而成路。为闲不用,则茅塞之矣 ——孟子 《孟子》
85. 知无不言,言无不荆——苏洵
86. 读书不觉已春深,一寸光阴一寸金。——王贞白《白鹿洞》
87. 有为者,譬若掘井;掘井九轫而不及泉,犹为弃井也。
88. 得道多助,失道寡助。——《孟子·公孙丑下》
89. 千里之行,始于足下。——《老子·第六十四章》
90. 质胜文则野,文胜质则史 ――孟子
91. 为西年格下得人难
92. 虽有智慧,不如乘势;虽有C基,不如待时。 ――孟子 《孟子》
93. 关于读书名言警句
94. 贤者而後乐此。不贤者虽有此,不乐也。