七律重阳有感(合集4篇)
admin 2024-03-10 10:13:51 有感 41
七律重阳有感 第1篇
依然小语
竹翠凝霜露,天寒夜静凉。飞红满地又重阳,新菊溢清香。
漂泊他乡远,闲愁心里藏。罗衾梦里念亲娘。何日伴身旁。
七律重阳有感 第2篇
荼蘼花开
适逢九日,眺远此登临,不禁情愫。碧空尽处。正秋云压脊,接天烟树。望极家山,恰是征鸿别浦。更添堵。奈相思载舟,天涯羁旅。
心事向谁诉。怅逝水难收,流光暗度。柔肠寸缕。欲樽前问醉,寂寥些许。任那西风,吹起乡愁无数。捣砧杵。倍神伤、泪奔如雨。
江城子·重阳思亲
荼蘼花开
秋深月近又重阳,柳鬟伤,菊花黄。细雨斜风、掠走几多香。每忆双亲添梦魇,心切切,意茫茫。
茱萸插遍泪千行,湿衣裳,断柔肠。木叶纷飞、片片是离殇。独守坟茔空有恨,人去也,雁声长。
七律重阳有感 第3篇
一点墨
望及家山远,登高客梦长。乱云飞处雁成行。游子几多牵挂,慈父可安康。
昨日捎书信,秋心系故乡。菊花须插满庭芳。不愿羁留,不愿客忧伤,不愿半生漂泊,泪雨落心房。
水调歌头·重阳感怀
春暖花开
云淡晴千里,雁字舞长空。疏篱时菊,素蕊馨雅傲西风。又至重阳佳日,且醉金秋美景,漫步入芳丛。兴起登高处,望远意无穷。
情盈满,诗一阙,酒三盅。初心不忘,执笔倾墨写从容。何惧霜侵两鬓,岂叹华年渐逝,无畏自轻松。懒问俗尘事,笑看夕阳红。
七律重阳有感 第4篇
纵目邈千山,信手拈云欲闭天。剑指乾坤施诏令,悠闲。万物韶华一念间。
高处莫惊寒,别怨重阳相聚难。志士心居寰宇外,扬鞭。自信人生数百年。
醉花阴·重阳(依词林正韵)
萍之末
谁道秋光分外老,岭上花开早。径点露华浓,一敞襟风,一敞盈盈笑。
归来欲插茱萸少,腥手无端恼。螯剥玉双双,不管乌苏,不管斜阳照。
(注:乌苏,新疆名啤,传说三件夺命)
喝火令·今又重阳
叶落知秋重,更深晓月沉。蓦闻云外雁声喑。噙怨尺书难寄,徒自有归心。
举首千般愿,凝眉几度寻。又逢重九忆乡音。痛是思亲,痛是念如针,痛是母颜霜染,欲诉泪沾襟。